Leczenie zespołu cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka – do jakiego lekarza się udać?

Na schorzenie wskazuje mrowienie i drętwienie kciuka, połowy palca serdecznego i palca wskazującego. Dolegliwości nie są odczuwalne w okolicy palca małego. Pacjent może mieć problem z zaciśnięciem dłoni w pięść. Oprócz tego chory skarży się na ból nadgarstka i osłabienie siły chwytu. Na zespół cieśni nadgarstka szczególnie narażeni są:

• pracownicy biurowi,
• informatycy,
• muzycy,
• dziennikarze,
• fryzjerzy,
• kasjerzy,
• pracownicy produkcji,
• sportowcy (zwłaszcza rowerzyści i tenisiści),

Jeśli podejrzewamy u siebie zespół cieśni nadgarstka, powinniśmy się zgłosić do lekarza rodzinnego. Przeprowadzi on wstępne badania, a jeśli diagnoza się potwierdzi, skieruje nas do ortopedy.

Jak rozpoznać zespół cieśni nadgarstka?

Aby zdiagnozować schorzenie, specjalista sprawdza czucie i sprawność ruchową palców. Lekarz może również wykonać test prowokacyjny Phanela i Tinela. Pierwsze badanie przeprowadza się w pozycji leżącej. Pacjent opiera ręce zgięte w stawach łokciowych o stół. Następnie układa dłonie grzbietami do siebie tak, żeby palce były skierowane ku dołowi. W takiej pozycji pozostaje się przez 1 minutę, po czym porównuje się odczucia w obu rękach. Drętwienie, mrowienie lub ból wskazują na zespół cieśni nadgarstka.

Podczas testu Tinela lekarz opukuje młoteczkiem neurologicznym więzadło poprzeczne. Powoduje to tymczasowy wzrost w kanale nadgarstka, mogą wówczas pojawić się dolegliwości bólowe i mrowienie. Niekiedy specjalista kieruje Pacjenta na:

• rezonans magnetyczny,
• USG nadgarstka,
• elektromiografię (EMG)
• RTG nadgarstka,

 Jeśli elektromiografia wykaże uszkodzenie nerwów, konieczne jest wykonanie operacji. Badanie ma na celu sprawdzenie przewodnictwa nerwowego i funkcji mięśni. Podczas EMG wprowadza się elektrody igłowe bezpośrednio do mięśni.

Zespół cieśni nadgarstka – leczenie nieoperacyjne

Specjalista może zaproponować leczenie zachowawcze, mające na celu tymczasowe unieruchomienie nadgarstka. Ważną rolę odgrywa fizjoterapia. Lekarz najczęściej kieruje pacjenta na:

• laseroterapię,
• magnetoterapię,
• masaż podwodny wirowy,
• ultradźwięki,
• ćwiczenia manualne i bierne ręki,
• krioterapię,
• elektrostymulację punktową,

Aby zmniejszyć dolegliwości bólowe i utrzymać zakres ruchu, stosuje się ortezę na nadgarstek i podaje się leki przeciwzapalne. Niekiedy wstrzykuje się kortykosteroidy do kanału nadgarstka. Leczenie zachowawcze przynosi ulgę, ale zazwyczaj tylko chwilową. W takiej sytuacji specjalista może skierować Pacjenta na operację.

Zespół cieśni nadgarstka – leczenie domowe

W wielu przypadkach przyjmuje się witaminy z grupy B. Pacjent powinien dużo odpoczywać, a także ograniczać czynności, które mogą nadwyrężać rękę. Aby złagodzić dolegliwości, warto stosować zimne okłady na nadgarstek. Po każdej godzinie pracy należy zrobić kilkuminutową przerwę, podczas której możemy:

• wykonać krążenia nadgarstków,
• zginać palce,
• potrząsać dłońmi.

Dolegliwości nasilają się nocą i po uniesieniu ręki. Aby je złagodzić, warto opuścić kończynę i wykonać nią ruch „strzepnięcia”. Przed snem można położyć dłoń na poduszce lub zwiniętym kocu.

Leczenie operacyjne

Chory leży na plecach, wykonuje się znieczulenie regionalne, bądź ogólne, co oznacza, że nie będzie czuł bólu ręki. Chirurg przecina więzadło poprzeczne nadgarstka, czyli troczek zginaczy. W ten sposób lekarz może odbarczyć nerw ze zrostów. Na koniec zszywa ranę standardowymi szwami, które usuwa się po 10 dniach. Zabieg przeprowadza się metodą klasyczną lub endoskopową. W pierwszym przypadku specjalista może lepiej ocenić nerw.

Zalecenia pozabiegowe

Ból i drętwienie po zabiegu mogą ustąpić w ciągu kilku dni, ale niekiedy przedłużają się do paru miesięcy. Pacjent przyjmuje leki przeciwbólowe, wskazane przez lekarza.

Po zdjęciu opatrunku Pacjent wykonuje ćwiczenia pod okiem fizjoterapeuty. Rehabilitacja ma na celu zwiększenie mobilności nadgarstka. Rekonwalescencja trwa 2–8 tygodni, natomiast pełna siła chwytu zwykle wraca po 2 miesiącach.

Przeczytaj także: Strzelające kolana – przyczyny i sposoby leczenia

Profilaktyka po zabiegu

Aby zapobiec nawrotowi choroby, warto wykonywać ćwiczenia wzmacniające mięśnie dłoni. Oprócz tego należy zadbać o ergonomię pracy, np. używać podkładki pod myszkę z podpórką na nadgarstek. Na zespół cieśni nadgarstka może wpłynąć nadmierna masa ciała, w takiej sytuacji warto pozbyć się nadprogramowych kilogramów. Do czynników ryzyka zaliczamy też zaburzenia hormonalne i choroby reumatyczne. Trzeba wówczas zgłosić się do specjalisty, który wdroży odpowiedni plan leczenia.