Trądzik różowaty – przyczyny powstania i objawy. Jak wyleczyć trądzik różowaty?

Trądzik różowaty to stosunkowo często występująca przewlekłe schorzenie skóry, które dotyka przeważnie ludzi w wieku dojrzałym. Sprawdź, co odpowiada za powstanie trądziku różowatego. Dowiedz się, jakie objawy daje trądzik różowaty i na czym polega jego leczenie.

Co to jest trądzik różowaty i co powoduje?

Trądzik różowaty to przewlekła zapalna choroba skóry, w której objawy koncentrują się w obrębie twarzy. Najczęściej obserwuje się ją w populacji osób, głównie kobiet, o jasnej karnacji. Przyczyny pojawiania się trądziku różowatego nie zostały w pełni poznane, ale w jego powstaniu podkreśla się jednak uwarunkowania genetyczne, podłoże naczyniowe, hormonalne, infekcje miejscowe i ogólne oraz czynniki środowiskowe. Specjaliści podkreślają, że osoby, które w przeszłości zmagały się z ostrą odmianą trądziku młodzieńczego lub z łojotokowym zapaleniem skóry, są w większym stopniu narażone na trądzik różowaty.

Czynniki zaostrzające trądzik różowaty

Na wystąpienie lub zaostrzenie objawów trądziku różowatego wpłynąć może wiele czynników. Wymienia się wśród nich m.in.:

• narażenie na stres,
• ekspozycja na promieniowanie słoneczne,
• spożywaniem ciężkostrawnych potraw i alkoholu,
• wysoki poziom witamin B6 i B12,
• niewłaściwa pielęgnacja skóry twarzy,
• nagła zmiana temperatury,
• korzystanie z sauny lub basenów z chlorowaną wodą,
• stosowanie niektórych leków, np. środków obniżających poziom cholesterolu, zewnętrznych preparatów glikokortykosteroidowych,
• zakażenie bakterią Helicobacter pylori, Demodex folliculorum (roztocza nazywane nużeńcem ludzkim),
• zaburzenia endokrynologiczne i inne zaburzenia hormonalne,
• opryszczka wargowa (wywoływana przez wirusa opryszczki – HSV).

Trądzik różowaty – objawy

Pierwsze objawy trądziku różowatego pojawiają się zwykle w wieku 20–30 lat. W następnej dekadzie życia następuje progresja choroby, a wyraźny jej rozwój ma miejsce w wieku 40–50 lat. Objawy trądziku różowatego koncentrują się przeważnie w obrębie czoła, policzków i podbródka. Rzadziej obserwuje się je za uszami, na bocznych powierzchniach szyi, na owłosionej skórze głowy, dekolcie i górnej części tułowia.

Początek choroby objawia się w postaci rumienia przelotnego. Dominującym objawem jest napadowe czerwienienie się skóry twarzy, bez utrwalonych zmian skórnych. Z czasem wzmożona reaktywność naczyń staje się permanentna i dochodzi do rozwoju takich zmian skórnych jak teleangiektazje (poszerzone naczynia krwionośne), grudki, krosty. W długotrwałym przebiegu choroby istnieje ryzyko powstania zmian przerostowych i zwłóknienia gruczołów łojowych.

Rodzaje trądziku różowatego

Specjaliści wyróżnili kilka postaci trądziku różowatego:

• teleangiektatyczno-rumieniowata – rumień przelotny lub przetrwały, któremu towarzyszą teleangiektazje, uczucie pieczenia i palenia skóry oraz obrzęk w obrębie zmian;
• grudkowo-krostkowa – rumień przetrwały w środkowej części twarzy, z okresowo występującymi grudkami i krostami;
• z dominacją zmian przerostowych – skóra o nieregularnej powierzchni, pogrubiała, obecne zmiany guzowate, często zapalenie mieszków włosowych w obrębie zmian przerostowych;
• oczna – przewlekłe stany zapalne brzegów powiek, spojówek i rogówek, czemu towarzyszy pieczenie, kłucie, łzawienie, przekrwienie, swędzenie oczu, światłowstręt, uczucie obecności ciała obcego w oku, dysfunkcja lub zapalenie gruczołów Meiboma;
• ziarniniakowa – twarde, żółte, czerwone, brązowe grudki/guzki, które mogą bliznowacieć – zmiany mogą rozwinąć się nawet na nieobjętej stanem zapalnym skórze.

Do jakiego lekarza należy się zgłosić?

Pacjent z objawami trądziku różowatego powinien zgłosić się do dermatologa. To specjalista zajmujący się diagnozowaniem i leczeniem chorób skóry. Diagnoza jest stawiana na podstawie występowania charakterystycznych objawów oraz przez wykluczenie innych przyczyn zaczerwienienia twarzy, takich jak alergia skórna lub nieprawidłowa pielęgnacja cery naczyniowej.

Jak wyleczyć trądzik różowaty?

Leczenie tego schorzenia jest determinowane jego intensywnością. Zastosowanie znajdują farmakoterapia miejscowa i ogólna, odpowiednia pielęgnacja skóry, prowadzenie zdrowego trybu życia, unikanie ww. czynników ryzyka, a w ciężkich przypadkach – zabiegi chirurgiczne.

W leczeniu miejscowym najczęściej są stosowane preparaty zawierające metronidazol (lek będący antybiotykiem), kwas azelainowy, iwermektyna. Środki te mają postać kremów, żeli czy emulsji. W przypadku braku efektywności leczenia miejscowego lekarz uzupełnia terapię o środki doustne. W leczeniu trądzika różowatego stosuje się przede wszystkim tetracykliny, czyli antybiotyki o dodatkowym działaniu przeciwzapalnym. Badacze donoszą o pozytywnym wpływie na kondycję skóry probiotyków. Zmiany przerostowe mogą wymagać leczenia zabiegowego. Nadmiar skóry usuwa się z użyciem klasycznego skalpela lub z wykorzystaniem lasera czy noża elektrycznego.

Codzienna pielęgnacja skóry w przebiegu trądziku różowatego

Poza ww. metodami leczenia dermatolog przekazuje choremu informacje na temat prowadzenia codziennej pielęgnacji zajętej trądzikiem różowatym skóry. Odpowiednie dbanie o skórę w znaczący sposób przyczynia się do złagodzenia objawów chorobowych. Oto główne zasady:

• unikanie silnych detergentów, w tym powszechnych mydeł, toników na bazie alkoholu czy produktów do makijażu wodoodpornego,
• unikanie mechanicznego drażnienia skóry,
• oczyszczanie skóry prowadzone z użyciem dermokosmetyków dedykowanych dla osób z trądzikiem różowatym,
• wybieranie produktów zawierających substancje obkurczające naczynia krwionośne (takich jak np.: witamina C, olejek różany, wyciąg z kasztanowca czy z miłorzębu japońskiego),
• stosowanie kremów z filtrem UV,
• wybieranie produktów zawierających substancje wzmacniające barierę lipidową (takich jak np.: ceramidy, olej ze słodkich migdałów, olej z wiesiołka, awokado).