Trądzik ropowiczy – jak zatrzymać stan zapalny, zanim pozostawi blizny?

Trądzik ropowiczy – gdy zwykłe wypryski zamieniają się w bolesne guzki

Trądzik ropowiczy różni się od innych form trądziku przede wszystkim rozległością zmian skórnych i ich głębokością.

W klasycznym trądziku pospolitym spotyka się zazwyczaj niewielkie zaskórniki i drobne krosty, podczas gdy w trądziku ropowiczym mamy do czynienia z:

• dużymi guzkami i głęboko umiejscowionymi torbielami. Wypełnione są one ropą, są twarde i bolesne, a skóra wokół nich robi się zaczerwieniona i obrzęknięta;
• zlewającymi się zmianami. Torbiele mogą łączyć się, tworząc duże obszary zapalne;
• tworzeniem się blizn po zagojeniu się zmiany skórnej.

Zobacz również: Trądzik skupiony

Jak wygląda trądzik ropowiczy? Objawy, które trudno przeoczyć

Zmiany skórne w trądziku ropowiczym to zaskórniki i krosty, które przekształcają się w bolesne, zaczerwienione torbiele wypełnione białą lub biało-żółtą wydzieliną ropną. Najczęściej występują one na twarzy, klatce piersiowej i plecach. W wyniku pęknięcia i wygojenia się powstają nierówne, wciągnięte  blizny potrądzikowe, a czasami także przebarwienia w postaci ciemnych plam na skórze. Ze względu na swą lokalizację są wyjątkowo wstydliwe i mogą powodować obniżenie samooceny chorego. Warto jednak skonsultować jego objawy z lekarzem.

Przyczyny trądziku ropowiczego – od hormonów po układ odpornościowy

Trądzik ropowiczy ma związek z zachodzącymi w organizmie zmianami hormonalnymi, dlatego najczęściej dotyczy młodych osób, będących w okresie dojrzewania, niezależnie od płci.

Za najważniejszą przyczynę powstawania trądziku ropowiczego uważa się zaburzenia w produkcji androgenów, które pobudzają gruczoły łojowe skóry do produkcji sebum. Dochodzi do zablokowania ujścia gruczołów łojowych, co sprzyja niekontrolowanemu rozwojowi bakterii i grzybów, które powodują miejscowy stan zapalny w obrębie zatkanych porów. Powstają torbielowate zmiany (cysty) wypełnione ropą, a skóra wokół nich robi się bolesna, swędząca i zaczerwieniona.

Wśród czynników etiologicznych wymienia się również reakcje immunologiczne oraz niewłaściwą pielęgnację skóry. Osoby z tendencją do zatykania się porów, niewłaściwie dbające o higienę, narażone są na przekształcenie zaskórników w bolące cysty ropne.

Trądzik u dorosłych często jest objawem zaburzeń hormonalnych lub zażywaniem niektórych leków. Powstawaniu trądziku ropowiczego sprzyja również nieprawidłowa dieta, używanie nieodpowiednich kosmetyki, stres oraz nadużywanie alkoholu i palenie papierosów.

Zobacz również: Trądzik hormonalny

Warto zaznaczyć również, że często nasilenie zmian skórnych w trądziku ropowiczym uwarunkowane jest indywidualną predyspozycją genetyczną.

Czy trądzik ropowiczy można wyleczyć samodzielnie?

Wyleczenie trądziku ropowiczego domowymi sposobami jest trudne i zajmuje dużo czasu. Często kończy się niepowodzeniem, a dokuczliwe, bolesne zmiany skórne nawracają.

Zdecydowanie nie należy wyciskać tych zmian, bowiem skutkuje to rozprzestrzenieniem się bakterii na inne partie skóry i utrudnia gojenie.

Ponieważ trądzik ropowiczy niesie ze sobą ryzyko powstania nieestetycznych blizn i przebarwień skóry, nie należy go bagatelizować. Osoby dotknięte trądzikiem powinny udać się na wizytę do specjalisty, który pomoże ustalić przyczynę i zaproponuje odpowiednie leczenie.

Leczenie trądziku ropowiczego – skuteczne metody medyczne

Leczeniem trądziku ropowiczego zajmuje się specjalista dermatolog. Wybór terapii jest indywidualnie dobrany dla każdego pacjenta i uzależniony od nasilenia zmian skórnych. W niektórych wypadkach lekarz zaleca stosowanie maści, kremów lub aerozoli działających miejscowo. W cięższych konieczna jest antybiotykoterapia i podawanie retinoidów. Drugie z wymienionych leków działają toksycznie na płód i mogą spowodować powstanie wad wrodzonych u dziecka. W bardzo zaawansowanych przypadkach trądziku ropowiczego konieczne jest chirurgiczne nacięcie cyst i oczyszczenie skóry.

W leczeniu zmian trądzikowych bardzo ważna jest regularna, prawidłowa pielęgnacja skóry. Należy używać łagodnych kosmetyków niekomedogennych  Jako leczenie wspomagające czasem można poddać się zabiegom dermatologicznym i kosmetycznym takim jak laser, czy peeling chemiczny. Poprawiają one kondycję skóry przez zmniejszenie stanu zapalnego i przyspieszenie regeneracji.

Pielęgnacja skóry z trądzikiem ropowiczym – co robić,
a czego unikać

Codzienna pielęgnacja skóry z trądzikiem ropowiczym może okazać się wyzwaniem. To, co służy jednej osobie, niekoniecznie może sprawdzić się u drugiej. Są jednak ogólne zasady, którymi warto się kierować w pielęgnacji skóry trądzikowej na co dzień. Przede wszystkim trzeba unikać substancji zapychających pory takich jak gliceryna, niektóre alkohole, woski, masła i oleje. To substancje, które owszem, wspomagają nawilżanie skóry, jednak w przypadku trądziku ropowiczego mogą zablokować ujścia gruczołów łojowych. Niacynamid, kwas migdałowy, glikolowy, mlekowy, pirogronowy, salicylowy i retinoidy to sprzymierzeńcy skóry z trądzikiem oraz przebarwieniami o działaniu złuszczającym, antybakteryjnym i rozjaśniającym. Retinol zaś dodany do kosmetyków spłyca blizny potrądzikowe. Pomocne we właściwej pielęgnacji skóry z problemami są również hydrolaty i wyciągi roślinne. Działają one nawilżająco i redukują stan zapalny.

Dużym błędem w codziennej pielęgnacji jest zbyt częste mycie. Powoduje ono bowiem nadmierne przesuszanie skóry i nasilenie zmian trądzikowych. Niewskazane jest również oczyszczanie skóry przy użyciu agresywnych peelingów i środków myjących.

Temat pielęgnacji cery trądzikowej jest bardzo szeroki. Przede wszystkim należy ją dostosować indywidualnie do aktualnego stanu cery. Pomocna w tym okaże się wizyta u kosmetologa i obserwacja, jak skóra reaguje na zastosowane kosmetyki.

Dieta przeciwzapalna a trądzik ropowiczy – co jeść, a co wykluczyć z jadłospisu

Walka z trądzikiem ropowiczym to nie tylko farmakoterapia i odpowiednia pielęgnacja, ale także właściwa dieta. Zdrowe, dobrze zbilansowane, oparte o nisko przetworzone, naturalne produkty posiłki mogą zapobiegać powstawaniu zmian zapalnych oraz łagodzić przebieg choroby.

Wśród artykułów spożywczych, które warto jeść, wymienić należy przede wszystkim:

• świeże warzywa i owoce, które są bogate w witaminy, mikroelementy, składniki mineralne i antyoksydanty, pomagające w walce z wolnymi rodnikami.
• ryby i owoce morza, które bogate są w białko, nienasycone kwasy tłuszczowe i cynk,
• produkty pełnoziarniste, które są bogatym źródłem błonnika, wspierającego naturalne oczyszczanie organizmu.
• orzechy, migdały, nasiona, pestki, które zawierają witaminy z grupy B,
• odpowiednią ilość wody, która przyspiesza wydalanie z organizmu produktów przemiany materii.
  Przy trądziku ropowiczym z diety warto zaś wyeliminować:
• cukier, słodycze i słodzone napoje,
• produkty wysoko przetworzone i dania typu fast food,
• słone przekąski takie jak chipsy, paluszki, krakersy,
• produkty i potrawy z dużą ilością konserwantów i wzmacniaczy smaku,
• pikantne przyprawy, kakao, czekoladę i niekiedy nabiał.

Powikłania trądziku ropowiczego – dlaczego warto działać szybko

Jednym z największych problemów po przebyciu trądziku ropowiczego są blizny i przebarwienia. Powstają one w szczególności w sytuacji, kiedy zmiany skórne są wyciskane, co zwiększa ryzyko bliznowacenia. Nie należy więc tego robić.

Głębokie zmiany potrądzikowe to też duży problem estetyczny wpływający na samoocenę osoby chorującej.

Jak zapobiegać nawrotom trądziku ropowiczego?

Aby zapobiec trądzikowi ropowiczemu, warto stosować podstawowe zasady higieny osobistej, dodatkowo nie wyciskać grudek i krost, nawet jeśli powodują dyskomfort, czy bolą. Każde zmiany skórne, które nie ustępują mimo stosowania domowych środków odkażających, wymagają konsultacji lekarskiej, zastosowania odpowiedniego leczenia oraz stworzenia długofalowego planu pielęgnacji skóry.

Trądzik ropowiczy może nasilać się pod wpływem różnych produktów spożywczych i substancji czynnych zawartych w kosmetykach. Dlatego tak ważna jest obserwacja, w jakich sytuacjach dochodzi do zaostrzenia, a w jakich do złagodzenia objawów choroby.