Różyczka to choroba zakaźna, która powoduje charakterystyczną wysypkę i powiększenie węzłów chłonnych. U dzieci przebiega zwykle łagodnie, jednak u dorosłych, a zwłaszcza kobiet ciężarnych, może prowadzić do poważnych powikłań. Szczepienie na różyczkę znajduje się w kalendarzu szczepień obowiązkowych. W Polsce dostępna jest szczepionka skojarzona przeciwko odrze, śwince i różyczce.
Szczegóły
Czym jest różyczka?
Różyczka to zakaźna choroba wirusowa. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową. Okres wylęgania się choroby sięga od 2 tygodni do 21 dni. U dzieci choroba zwykle przebiega bardzo łagodnie, a czasem nawet bezobjawowo. Cięższy jej przebieg występuje u dorosłych. Następstwem choroby może być np. zapalenie stawów, jąder, nerek, spojówek, a nawet mózgu. Mogą też wystąpić zaburzenia krzepnięcia krwi. Najgroźniejsze powikłania po zarażeniu się wirusem różyczki występują u kobiet w ciąży, a w szczególności w pierwszym trymestrze. Bardzo ważne jest, aby przed planowaniem poczęcia wykonać stosowne badania, gdyż jedynie szczepienia przeciwko różyczce lub przechorowanie infekcji dają trwałą odporność.
Jak sprawdzić, czy byłam szczepiona na różyczkę?
To, czy osoba dorosła była w dzieciństwie szczepiona na różyczkę, można sprawdzić w dokumentacji medycznej (książeczce zdrowia, karcie szczepień, w punkcie szczepień). W przypadku braku tego typu dokumentacji wystarczy wykonać badanie w kierunku różyczki IgG. Obecność przeciwciał w klasie IgG oznacza, że pacjent był szczepiony na różyczkę bądź nabył odporność w wyniku jej przechorowania.
Przeczytaj również: Jak działają szczepionki i kiedy się zaszczepić?
Jak sprawdzić, czy chorowałam na różyczkę?
Najbardziej charakterystycznymi objawami różyczki są wysypka i wyższa temperatura ciała. Wiele osób jednak przechodzi tę chorobę całkowicie bezobjawowo. Infekcje wtórne często występują u młodych kobiet, które już miały szczepienie przeciwko różyczce bądź przechodziły ją w dzieciństwie. Z kolei u osób, które nie chorowały na infekcję wywołaną wirusem różyczki lub nie są pewne, czy taką chorobę przechodziły, najszybszym rozwiązaniem będzie wykonanie badania w kierunku różyczki IgM i IgG. Przeciwciała IgG pojawiają się w organizmie i zostają w nim do końca życia, gdy w przeszłości przeszło się chorobę lub zaszczepiło na nią. Z kolei obecność przeciwciał IgM świadczy o aktualnie toczącej się w organizmie chorobie. Badanie serologiczne można wykonać w kilkudziesięciu punktach pobrań LUX MED na terenie całej Polski.
Kiedy wprowadzono szczepienia na różyczkę?
Szczepienie przeciwko różyczce zostało wprowadzone do kalendarza szczepień obowiązkowych w 1988 roku. Wówczas szczepione były tylko dziewczynki w wieku 13 lat i podawano jedną dawkę szczepionki. Od 2004 roku z kolei obowiązkowe są szczepienia przeciwko odrze, śwince i różyczce szczepionką MMR, czyli szczepionką skojarzoną dla dzieci obojga płci.
Czy szczepić na różyczkę? Przed czym może nas uchronić szczepienie przeciwko różyczce?
Szczepienie przeciwko różyczce w Polsce jest obowiązkowe. Na różyczkę może bowiem zachorować każda nieuodporniona osoba, czyli taka, która nie była szczepiona bądź nie przechodziła tej choroby w przeszłości. Różyczka u dzieci ma z reguły lekki przebieg. Pojawiają się wówczas charakterystyczna wysypka i powiększone węzły chłonne za uszami i na karku. Rzadko dochodzi do powikłań. Należą do nich np. zapalenie stawów czy problemy z krzepliwością krwi. Zakażenie się wirusem różyczki najbardziej niebezpieczne jest dla kobiet w ciąży, w szczególności w pierwszym trymestrze. Gdy ciężarna zachoruje, wówczas może dojść do poronienia, przedwczesnego porodu bądź wystąpienia rozwoju wad wrodzonych, np. wady serca, deformacji kończyn, zaburzenia układu nerwowego. Istotne jest, aby poczęcie planować nie wcześniej niż 4 tygodnie od podania preparatu.
Dla kogo jest szczepienie? Schemat szczepienia
Szczepionka skojarzona, czyli szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce, według kalendarza obowiązkowych szczepień podawana jest dzieciom w 13.–15. miesiącu życia (pierwsza dawka) oraz w 6. roku życia (jako druga dawka przypominająca).
Kiedy osoba dorosła nigdy nie była szczepiona bądź nie przyjęła drugiej dawki, wówczas zaleca się uzupełnić szczepienie tak szybko, jak to możliwe. To bardzo ważne zwłaszcza u kobiet, które planują ciążę, bądź osób pracujących na co dzień z dziećmi, np.: przedszkolanek, opiekunów, nauczycieli.
Zobacz także: Kiedy należy zaszczepić się przed podróżą?
Miejsca, w których zrealizujesz usługę
Artykuły i poradniki na temat szczepień i profilaktyki
Szczepionka na pneumokoki dla dorosłych – dla kogo, jaka i w jaki sposób jest podawana?
Szczepionka na pneumokoki dla dorosłych to najlepsza forma profilaktyki wywoływanych przez tę bakterię chorób typu zapalenie płuc, osierdzia, opłucnej. Pozwala podnieść ogólną odporność na patogen, który bardzo łatwo się szerzy drogą powietrzno-kropelkową przez kontakt bezpośredni lub pośrednio przez zanieczyszczone nim przedmioty.
Szczepienia na żółtą febrę – kiedy i jaką szczepionkę się stosuje?
Szczepionka na żółtą febrę to najskuteczniejszy sposób zapobiegania tej groźnej tropikalnej chorobie. Podróżujący są zobowiązani zaszczepić się nią w związku z wyjazdem na tereny endemiczne (określone obszary, na których występuje choroba). Szczepionka na żółtą febrę jest zaliczana do grupy szczepionek żywych osłabionych, tzw. atenuowanych.
Kiedy należy zaszczepić się przed podróżą?
Podróże do oddalonych zakątków świata dzięki rozwojowi transportu lotniczego nie stanowią już większego problemu. Jednak wyjazdy do tropikalnych krajów poza niesamowitymi widokami i nowymi smakami wiążą się także z ryzykiem niespotykanych w Polsce chorób. Najlepszym sposobem zapobiegania chorobom zakaźnym w podróży są szczepienia ochronne.
