
W ostatnich latach endoprotezoplastyka stawu ramiennego stała się powszechnie stosowaną metodą leczenia zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych oraz ciężkich urazów barku. Zabieg ma na celu odzyskanie sprawności stawu oraz uwolnienie od silnych dolegliwości bólowych. W szpitalach LUX MED pacjenci kwalifikowani do operacji endoprotezoplastyki stawu ramiennego przechodzą szczegółowe badania, które umożliwiają przeprowadzenie operacji przy użyciu najlepszych sposobów implantacji.
Przejdź do:
Co to jest endoprotezoplastyka barku i na czym polega?
Staw ramienny to jeden z najważniejszych punktów anatomicznych, który w codziennej aktywności spełnia wiele zadań. Zbudowany jest z głowy kości ramiennej oraz panewki stawowej. Jego kulista budowa zapewnia największy zakres ruchomości spośród wszystkich stawów. Endoprotezoplastyka ramienia polega na usunięciu uszkodzonych elementów stawu, które nie reagują na leczenie zachowawcze, i zastąpieniu ich specjalnym implantem – endoprotezą. Głównym celem operacji jest poprawa ruchomości oraz zapewnienie pacjentowi maksymalnej możliwej sprawności.
Wskazania do endoprotezoplastyki stawu ramiennego
Wskazaniami do przeprowadzenia endoprotezoplastyki stawu ramiennego są dolegliwości takie jak:
- choroba zwyrodnieniowa stawu ramiennego,
- zmiany patologiczne w obrębie barku, wynikające ze schorzeń zapalnych m.in. reumatoidalne zapalenie stawów,
- jałowa martwica głowy kości ramiennej,
- zmiany pourazowe – wieloodłamowe złamania nienadające się do zespolenia,
- deformacje stawowe powstałe w następstwie niestabilności barku,
- nienaprawialne uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów.
Endoprotezoplastyka stawu ramiennego może obejmować wymianę zarówno wybranych elementów stawu, jak i całej jego powierzchni. Zakres wszczepienia sztucznego implantu jest dostosowywany indywidualnie do każdego pacjenta, w zależności od stopnia zaawansowania zmian patologicznych. Jeśli nie ma możliwości zachowania żadnych struktur stawu, stosuje się endoprotezy całkowite, składające się z trzpienia, głowy oraz panewki. Jeśli uszkodzeniu ulegają jego poszczególne części, w wybranych sytuacjach wykorzystuje się endoprotezy połowicze. Tego rodzaju endoprotezy zastępują jedynie głowę kości ramiennej, pozostawiając naturalną panewkę stawu. Współczesna endoprotezoplastyka wykorzystuje różne rodzaje implantów stawu ramiennego. Są nimi m.in. endoprotezy anatomiczne, odwrócone, pourazowe i powierzchniowe (tzw. kapoplastyka barku). Wybór odpowiedniego typu endoprotezy zawsze pozostaje decyzją lekarza, który uwzględnia indywidualny stan pacjenta.
Postępowanie przed zabiegiem
Przed zabiegiem endoprotezoplastyki stawu ramiennego pacjent kierowany jest na konsultację lekarską, na której specjalista przeprowadza wywiad lekarski oraz zleca wykonanie brakujących badań obrazowych (zdjęcia RTG, USG, TK lub rezonansu magnetycznego). Odpowiednia diagnostyka pozwala ocenić stopień i typ deformacji kostnych oraz stan struktur miękkich okalających staw. Na tej podstawie lekarz szczegółowo opracowuje plan operacji oraz wybiera najlepszą metodę zabiegową. Przed operacją należy poinformować zespół medyczny o przyjmowanych lekach i suplementach.
Jak przebiega operacja endoprotezoplastyki stawu ramiennego?
Operacja endoprotezoplastyki stawu ramiennego trwa średnio od 2 do 3 godzin i jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym.
W celu dostania się do stawu specjalista wykonuje nacięcie w okolicy bruzdy naramiennej.
Początkowym etapem jest resekcja niewydolnych tkanek barku. Następnie chirurg w zależności od stopnia uszkodzenia i zastosowanej metody zabiegowej, wymienia poszczególne elementy lub cały staw, wprowadzając metalowy trzpień z głową i panewką stawu. Specjalista sprawdza zakres ruchu, stopień dopasowania oraz napięcie tkanek miękkich. Operacja kończy się zamknięciem powłok i założeniem szwów. Na okres gojenia o (ok.5 tygodni) bark musi pozostać w specjalnej ortezie lub temblaku.
Rehabilitacja pozabiegowa
Po wykonanym zabiegu, w asyście fizjoterapeuty ze szpitala LUX MED rozpoczyna się proces usprawniania pacjenta. Plan rehabilitacji dobierany jest indywidualnie z uwzględnieniem kondycji pacjenta oraz rodzaju zastosowanej endoprotezy barku. Początkowo postępowanie rehabilitacyjne na oddziale szpitalnym skupia się na ćwiczeniach biernych dłoni, nadgarstka i łokcia, które działają przeciwobrzękowo, przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Po wypisie ze szpitala kluczowa jest kontynuacja rehabilitacji – pacjent powinien od razu trafić do gabinetu fizjoterapeuty. Rozpoczyna się wówczas okres rehabilitacji poszpitalnej, która w przypadku usprawniania stawu ramiennego trwa ok. 12 tygodni. Stopniowo wprowadzone zostają ćwiczenia izometryczne obręczy barkowej oraz czynne zwiększające zakres ruchu. Na tym etapie głównym celem jest poprawa biernego i czynnego zakresu ruchomości. Rozpoczyna się także ćwiczenia czynnej rotacji zewnętrznej oraz mobilizację blizny pooperacyjnej. Następnym etapem jest praca nad koordynacją i stabilizacją stawu ramiennego za pomocą ćwiczeń siłowych z wykorzystaniem oporu np. w postaci taśm.
Pełny powrót do aktywności zawodowej i sportowej zajmuje zazwyczaj od 6 do 12 miesięcy.
Miejsca, w których zrealizujesz usługę
Szpitale
Lekarze i specjaliści wykonujący usługę
LUX MED ul. M. Skłodowskiej-Curie 73 Toruń
Najnowsze artykuły i poradniki

Błonica: objawy, leczenie i profilaktyka. Wszystko, co musisz wiedzieć
Błonica to już – wydawać by się mogło – choroba zapomniana. Wszystko za sprawą szczepień ochronnych, dzięki którym udało się ją praktycznie zupełnie wyeliminować. Nie oznacza to jednak, że nie może wystąpić i nie jest niebezpieczna. Co to jest błonica i jak można się nią zarazić? Jakie objawy są z nią związane i jak przebiega leczenie? Podsumowujemy najważniejsze informacje o tej chorobie.

Choroba niedokrwienna serca – objawy, przyczyny, rozpoznanie i leczenie choroby wieńcowej
Choroba niedokrwienna serca to przyczyna największej liczby zgonów związanych z chorobami układu krążenia. W jaki sposób objawia się choroba wieńcowa i jak można ją leczyć?

Co to jest kreatynina? Badanie kreatyniny i przyczyny jej nieprawidłowych wartości
Kreatynina to związek chemiczny, który jest wykorzystywany przede wszystkim do oceny pracy nerek. Oznaczenia poziomu kreatyniny dokonuje się w badaniach z krwi. Pacjent powinien się do nich odpowiednio przygotować. Podwyższona kreatynina może sugerować nieprawidłową pracę nerek, a obniżona utratę masy mięśniowej.