Pinoterapia

Czym jest pinoterapia?

Rehabilitacja to w wielu przypadkach bardzo ważny element procesu leczenia i regeneracji organizmu. Dysponuje rozmaitymi metodami, a jedną z nich jest pinoterapia. Tzw. terapia gwoździami zaliczana jest do terapii odruchowych. Opierają się one na zdolności organizmu do samonaprawy. Według założeń medycyny manualnej ludzki organizm samoistnie dąży do homeostazy, czyli uzyskania wewnętrznej równowagi.

Pinoterapia łączy w sobie elementy dalekowschodniej akupresury i akupunktury oraz zachodniej refleksoterapii. Fizjoterapeuta uciska i stymuluje konkretne miejsca na ciele z wykorzystaniem specjalnych akcesoriów wykonanych z miedzi. To tzw. piny i pinokaty. Te pierwsze przypominają wyglądem gwoździe, ostro zakończone z jednej strony i spłaszczone z drugiej. Z kolei pinokaty, nazywane też katami, przypominają kształtem esowato wygięty nóż. Pinoterapia może stanowić zarówno osobną metodę, jak i uzupełnienie innych terapii.

Wskazania do pinoterapii

Wśród wskazań do pinoterapii wymieniane są m.in.:

• dolegliwości mięśniowo-powięziowe,
• ograniczenie zakresu ruchomości w stawach,
• stany po urazach i po operacjach,
• choroba Parkinsona,
• stwardnienie rozsiane,
• blizny,
• bóle głowy,
• bóle w wyniku przeciążenia mięśni,
• szczękościsk, czyli ograniczenie zakresu ruchomości żuchwy,
• stany napięcia emocjonalnego powodujące dysfunkcję narządu żucia,
• przypadłości o podłożu psychosomatycznym,
• choroby ortopedyczne, takie jak: pięta Haglunda, zespół nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej (tzw. łokieć golfisty), zapalenie ścięgna,
• neuralgia nerwu trójdzielnego, porażenie nerwu twarzowego i dysfunkcje innych nerwów czaszkowych,
• zaburzenia funkcjonowania gospodarki hormonalnej.

Przeciwwskazania do pinoterapii

Jak każda inna metoda fizykoterapii, pinoterapia ma pewne ograniczenia. Przeciwwskazaniami do terapii gwoździami są przede wszystkim:

• aktywne problemy skórne w miejscu pracy pinami i pinokatami,
• mechaniczne uszkodzenia skóry,
• choroby nowotworowe,
• ciąża,
• padaczka,
• ostra infekcja tkanek narządu ruchu,
• ostre, ogólnoustrojowe infekcje wirusowe i bakteryjne,
• skaza naczyniowa,
• świeży zawał serca,
• tętniaki,
• zakrzepica żył głębokich w stanie ostrym,
• niestabilne złamania unieruchomione tylko opatrunkiem gipsowym,
• niska wrażliwość na ból – zabieg może być dla niektórych Pacjentów nieprzyjemny, a dla innych nawet bolesny; odbiór terapii pinami i pinokatami zależy od indywidualnej percepcji bodźców bólowych.

Zobacz również: Terapia falą uderzeniową

Przebieg zabiegu pinoterapii

Zanim fizjoterapeuta przystąpi do pinopresury, przeprowadza dokładną diagnostykę stanu Pacjenta. Uzyskuje informacje z wywiadu medycznego, badania przedmiotowego, testów diagnostycznych, a w razie potrzeby z badań obrazowych. Ważne, aby pacjent zabrał ze sobą posiadaną dokumentację medyczną, z którą zapozna się specjalista. Kolejnym krokiem jest określenie problemów Pacjenta, opracowanie celów leczenia, dobór adekwatnych technik i narzędzi.

Podczas kwalifikacji do pinopresury Pacjent przypisywany jest do jednej z następujących grup: ziemia, powietrze, woda, ogień, eter. Nazewnictwo to nie jest związane z medycyną alternatywną, ma wyłącznie charakter ułatwiający zapamiętanie poszczególnych grup. Przy kwalifikacji poza stanem Pacjenta uwzględnia się m.in.: reakcję na ból, jakość poczucia kinestetyki i typ budowy ciała (tkankowy i anatomiczny).

W pinoterapii wykorzystywane są różne techniki, w tym zwłaszcza: suche igłowanie, mobilizacje stawów, manipulacje krótkodźwigniowe, terapia mięśniowo-powięziowa, terapia z użyciem pinów i pinokatów. W przypadku tej ostatniej bodźcowanie skóry odbywa się poprzez dziobanie, techniki odruchowe, pinowanie, gua-sha, pocieranie, ostukiwanie wybranym narzędziem, tak by nie naruszyć ciągłości naskórka. Zarówno przed, jak i po terapii sprzęt jest dezynfekowany i umieszczony w futerale, co pozwala zachować sterylność.

Liczba i częstotliwość przeprowadzania zabiegów jest dostosowywana indywidualnie dla każdego Pacjenta. Pozwala to na uzyskanie możliwie najlepszego efektu terapeutycznego.

Jakie są efekty pinoterapii?

Pinopresura polega na stymulowaniu wybranych punktów na ciele, w konsekwencji czego aktywują się powiązane z nimi ośrodki mózgu, które odpowiadają za pracę poszczególnych układów. Efekty stymulacji są zarówno lokalne, jak i ogólnoustrojowe – powstają na drodze odruchowej. Pinoterapia usuwa napięcie, a rozluźniając tkanki, sprawia, że organizm zaczyna się łatwiej i intensywniej regenerować. Omawiana metoda wywiera korzystny wpływ nie tylko na sferę fizyczną, ale i psychiczną.

Wśród efektów pinoterapii wymieniane są zwłaszcza:

• aktywizacja wewnętrznych układów przeciwbólowych organizmu,
• ogólny efekt relaksacyjny, rozluźnienie i wyciszenie emocjonalne,
• poprawa ukrwienia, a tym samym odżywienia i dotlenienia tkanek,
• poprawa przepływu limfy,
• przyspieszenie procesu gojenia tkanek,
• regulacja metabolizmu i procesu trawienia,
• zmniejszenie widoczności blizn,
• normalizacja napięcia mięśniowego,
• normalizacja układu nerwowego,
• podniesienie progu bólu.

Przygotowanie do zabiegu

Pinopresura nie wymaga od Pacjenta żadnego specjalnego przygotowania. Jak już wspomniano, ważne jest, aby dostarczył on fizjoterapeucie posiadaną dokumentację medyczną. Na terapię gwoździami powinien założyć wygodny i niekrępujący ruchów strój. Ubranie powinno być dobrane tak, aby Pacjent mógł łatwo odsłonić poddawany zabiegowi obszar ciała. Pacjent powinien pamiętać, aby nie aplikować w miejscu zabiegu żadnych kremów, maści, balsamów czy innych kosmetyków. Skóra powinna być sucha i czysta.