Wypadanie pochwy – przyczyny, objawy i możliwości leczenia

Endometrioza może mieć różną lokalizację. Wyróżnia się typy: interna – w mięśniu macicy lub w jajowodzie, : Zaburzenia statyki narządów płciowych dotyczą prawie połowy kobiet w okresie około- i pomenopauzalnym. Dowiedz się, jakie objawy towarzyszą wypadaniu pochwy oraz na czym polega leczenie tej przypadłości

Co powoduje wypadanie pochwy?

Eksperci zwracają uwagę na wieloczynnikowe podłoże wypadania pochwy. Jednakże za najczęstsze przyczyny tego zaburzenia uważają porody drogami natury (zwłaszcza z koniecznością nacięcia krocza) i zmiany wynikające z procesu starzenia się organizmu. Z upływem lat dochodzi do obniżenia stężenia hormonów płciowych i pogorszenia jakości struktury tkanki łącznej, z której zbudowana jest pochwa, co prowadzi do osłabienia jej ścian.

Inne czynniki ryzyka to:

• obciążony wywiad rodzinny,
• przewlekłe zaparcia,
• ciężka praca fizyczna (zwłaszcza dźwiganie ciężkich przedmiotów),
• nadmierna masa ciała,
• choroby przebiegające z przewlekłym kaszlem,
• czynniki związane z porodem, np. znieczulenie podpajęczynówkowe, przedłużona druga faza porodu (czas od pełnego rozwarcia do urodzenia dziecka), makrosomia płodu (nadmierna masa dziecka w stosunku do wieku ciążowego).

Możliwe jest też wypadanie pochwy po histerektomii. To zabieg chirurgicznego usunięcia macicy.

Wypadanie pochwy – do jakiego lekarza należy się zgłosić?

Z dolegliwościami ze strony narządów rodnych należy zgłosić się do ginekologa.

Wypadanie narządów rodnych – diagnostyka

Rozpoznanie wypadania macicy opiera się na badaniu ginekologicznym i wywiadzie z pacjentką, podczas którego lekarz zapyta m.in. o liczbę i przebieg porodów, dolegliwości, zażywane leki.

Następnie ginekolog wykona badanie ginekologiczne.  Polega ono na wziernikowaniu pochwy, badaniu palpacyjnym łącznie z oceną dotykową dna miednicy, ocenie ułożenia narządu rodnego, pęcherza i odbytnicy w spoczynku oraz w czasie parcia. Lekarz sprawdza także stan śluzówki pochwy. Badanie fizykalne pozwala na wstępne ustalenie rozpoznania i określenie dalszej diagnostyki.

W razie wskazań można wykonać również badanie urodynamiczne z oceną PVR, czyli objętości zalegającego moczu po mikcji oraz test kaszlowy (pacjentka może być poproszona o zakasłanie w pozycji stojącej), aby sprawdzić działanie cewki moczowej. Dodatkowo może być zalecone wykonanie tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego lub badania endoskopowego dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Aby ocenić stopień zaawansowania wypadania narządów rodnych, lekarz korzysta ze skali POP-Q (z ang. Pelvic Organ Prolapse Quantification).

Wypadanie pochwy – leczenie

Leczenie wypadania pochwy różni się w zależności od stopnia zaawansowania choroby. W łagodniejszych przypadkach postępowanie terapeutyczne może być zachowawcze. Składają się na nie przede wszystkim:

• ćwiczenia mięśni dna miednicy – można je wykonywać z pozycji leżącej lub w lekkim rozkroku. Polegają na kilkusekundowym napinaniu mięśni. Czynność powtarza się pięć razy, a po każdym napięciu konieczna jest chwila przerwy na rozluźnienie mięśni. W czasie ćwiczenia pamiętaj o głębokim oddychaniu;
• elektrostymulacja – polega na przekazywaniu impulsów elektrycznych z urządzenia do ciała za pomocą elektrody dopochwowej, które powodują mimowolne skurcze mięśni dna miednicy, co w konsekwencji prowadzi do ich wzmocnienia;
• pessary pochwowe – miękka i elastyczna wkładka z silikonu lub winylu, którą umieszcza się w pochwie, aby podeprzeć obniżone narządy.

W cięższych przypadkach prowadzone jest leczenie operacyjne. Podejmowane są zabiegi chirurgii rekonstrukcyjnej – w zależności od rodzaju i stopnia zaawansowania obniżenia narządu rodnego oraz przyczyn nietrzymania moczu (jeśli występuje). Mają one za zadanie w jak najlepszym stopniu odtworzyć anatomię i funkcję narządów dna miednicy. Zazwyczaj prowadzone są plastyki ścian pochwy oraz krocza, a także zabiegi z wykorzystaniem syntetycznych materiałów protezujących (siatek i taśm polipropylenowych). Najczęściej wykorzystuje się dostęp przezpochwowy, rzadziej brzuszny. W zależności od wskazań operacje mogą być wykonywane również laparoskopowo.