W szpitalu
null

Stulejka to zwężenie napletka, które utrudnia lub uniemożliwia przesunięcie go poza żołądź. U chłopców do 3. roku życia stulejka jest stanem normalnym. Jeśli nastolatek lub dorosły mężczyzna ma problem z całkowitym odprowadzeniem napletka, wskazana jest wizyta u urologa. Może to być spowodowane wadą anatomiczną, nieprawidłową higieną intymną lub przebytym stanem zapalnym albo chorobą układu moczowego. Dowiedz się więcej o leczeniu tej przypadłości.

Szczegóły

Jakie są wskazania do operacji stulejki?

Stulejka może powodować powoduje silny ból, który często uniemożliwia współżycie. Ponadto może przyczyniać się do poważnych stanów zapalnych, a nawet doprowadzić do całkowitego zatrzymania moczu. Do najczęstszych wskazań do wykonania operacji należą:

  • trudności w oddawaniu moczu,
  • nieprzyjemny zapach spowodowany wydzieliną (mastką) gromadzącą się pod napletkiem,
  • nawracające infekcje dróg moczowych i stany przedrakowe prącia,
  • brak satysfakcji seksualnej.

Zanim lekarz zakwalifikuje Pacjenta do operacji, przeprowadzi z nim szczegółowy wywiad i wykona badanie fizykalne, podczas którego spróbuje delikatnie odprowadzić napletek. W ten sposób określi stopień zwężenia napletka i problemy spowodowane stulejką. Na tej podstawie wybierze odpowiedni sposób leczenia. Chirurg wyjaśni przebieg procedury i przedstawi zalecenia pozabiegowe. Ważne jest, aby ich przestrzegać, aby uniknąć niepożądanych powikłań.

Przeciwwskazania do zabiegu stulejki

 Operacji nie wykonuje się u osób, które cierpią na:

  • aktywne infekcje w miejscu zabiegowym,
  • choroby nowotworowe,
  • zaburzenia krzepnięcia krwi,
  • niewyrównaną cukrzycę,
  • poważne schorzenia nerek i wątroby,
  • niewydolność krążeniowo-oddechową.

Przygotowanie do zabiegu

Przed zabiegiem nie należy przyjmować leków rozrzedzających krew. Moment ich odstawienia należy ustalić z lekarzem prowadzącym. Na 14 dni wcześniej pacjent powinien wykonać następujące badania:

  • morfologię krwi,
  • poziom elektrolitów,
  • układ krzepnięcia,
  • antygen HBS,
  • badanie ogólne moczu,
  • grupę krwi.

Przed operacją należy wyleczyć stan zapalny pod napletkiem, aby zmniejszyć ryzyko powikłań.

Sprawdź też: Zabieg odklejenia przyklejonego napletka – na czym polega?

Jak przebiega operacja stulejki?

W zależności od stopnia zaawansowania schorzenia lekarz może zakwalifikować pacjenta do zabiegu obrzezania lub plastyki napletka. W pierwszym przypadku specjalista usuwa część lub całość napletka, następnie zszywa ranę. Zazwyczaj stosuje się szwy wchłanialne, które rozpuszczają się po 2–3 tygodniach. Procedurę wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, dzięki czemu pacjent nie odczuwa bólu.

Operacja trwa około 60 minut, podczas której pacjent leży na plecach. Chirurg wykonuje jedno lub kilka podłużnych nacięć wzdłuż osi prącia. Następnie specjalista formuje i zszywa skórę, aby poszerzyć napletek. Na koniec lekarz zakłada szwy i opatrunek, które nie utrudniają oddawania moczu. Po 5–7 dniach należy zgłosić się na wizytę kontrolną i usunięcie szwów, jeśli zostały założone niewchłanialne.

Coraz częściej wykonuje się laserowe usuwanie stulejki u dorosłych. Specjalista przecina skórę i tkankę podskórną laserem, w ten sposób dochodzi też do zamknięcia drobnych naczyń. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. W porównaniu do metody tradycyjnej procedura laserowa wiąże się z mniejszym ryzykiem powikłań.

Jakie efekty daje operacja stulejki?

Ostateczny efekt operacji jest widoczny po mniej więcej miesiącu, kiedy rana całkowicie się wygoi. Może na niego wpływać:

  • styl życia Pacjenta,
  • wiek,
  • stan zdrowia,
  • przestrzeganie zaleceń pozabiegowych.

Zazwyczaj efekt zabiegu jest trwały, choć niekiedy występuje nawrót stulejki.

Możliwe powikłania po operacji

Poważne powikłania po operacji stulejki występują rzadko, co nie znaczy, że nie jest ona pozbawiona żadnego ryzyka. Niekiedy występuje:

  • zakażenie rany (związane z nieprawidłową higieną okolic intymnych; jeśli stan zapalny utrzymuje się dłużej niż 3 dni, wskazana jest konsultacja lekarska);
  • lekkie krwawienie z penisa (powinno minąć po kilku dniach; jeśli jest obfite lub się przedłuża, należy skonsultować się z lekarzem);
  • plamy na penisie (spowodowane znieczuleniem miejscowym; powinny zniknąć po 4 dniach);
  • opuchlizna pooperacyjna (zazwyczaj ustępuje po kilku dniach, jeśli jednak tak się nie stanie, skontaktuj się z lekarzem);
  • równomierna pierścieniowa opuchlizna w miejscu nacięć (zwykle ustępuje po kilku tygodniach).

Zalecenia pozabiegowe

Po zabiegu należy przez 2–4 tygodnie stosować maść z antybiotykiem i codziennie zakładać jałowy opatrunek, przemywając przy tym ranę środkiem dezynfekującym. Przez miesiąc Pacjent powinien powstrzymać się od współżycia i nadmiernego wysiłku fizycznego. Wskazane jest noszenie dopasowanych, ale nie obcisłych bokserek.

Po każdym oddaniu moczu należy delikatnie odciągnąć napletek, a następnie przemyć go wraz z żołędzią przegotowaną wodą lub naparem z rumianku. W ten sposób można zminimalizować ryzyko zakażenia.

Przeczytaj także: Samobadanie piersi – w jaki sposób i jak często je przeprowadzać?

Miejsca, w których zrealizujesz usługę

Miejsca, w których zrealizujesz usługę

Szpitale

Podobne usługi:

tarczyca.jpg
Operacja tarczycy
operacja-nosa.jpg
Zabieg korekty nosa
operacja-powieki.jpg
Operacja powiek

Zarezerwuj wizytę

Najnowsze artykuły i poradniki

Zaburzenia dysocjacyjne.jpeg
Psychologia

Charakterystyka osobowości dyssocjalnej i sposoby leczenia

Osobowość dyssocjalna, nazywana często antyspołecznym zaburzeniem osobowości, cechuje się przede wszystkim tendencją do lekceważenia prawa i zasad społecznych, a także niezdolnością do nawiązywania poprawnych relacji z innymi ludźmi. Sprawdź, jakie są przyczyny, objawy i metody leczenia osobowości dyssocjalnej.

Osobowość histrioniczna.jpeg
Psychologia

Czym charakteryzuje się histrioniczne zaburzenie osobowości?

Zgodnie ze statystykami, na zaburzenia osobowości cierpi od 2% do nawet 12% całego społeczeństwa. Klasyfikacja DSM-5 wyszczególnia 10 konkretnych zaburzeń w obrębie osobowości. Jednym z nich jest osobowość histrioniczna. Dowiedz się, czym się objawia i jak można ją leczyć.

Osobowość zależna.jpeg
Psychologia

Czym charakteryzuje się osobowość zależna? Jak ją leczyć?

Osobowość zależna to jeden z rodzajów zaburzeń osobowości, polegających na istnieniu utrwalonych cech i wzorców zachowania mających wpływ na relacje z innymi ludźmi oraz sposób funkcjonowania. Osobowość zależna charakteryzuje się przede wszystkim brakiem niezależności i samodzielności, a także oczekiwaniem na pomoc i opiekę ze strony innych ludzi. Dowiedz się więcej na ten temat.