Leczenie przepukliny pępkowej

Jakie są objawy przepukliny pępkowej?

O przepuklinie pępkowej mówi się wtedy, gdy narządy jamy brzusznej przemieszczają się przez pierścień pępkowy. Zazwyczaj rozpoznaje się ją u noworodków. Objawia się charakterystycznym uwypukleniem w okolicy pępka, które dobrze widać podczas płaczu, kaszlu, kichania lub wypróżniania się przez malucha. Oprócz tego występują dolegliwości bólowe przy napinaniu mięśni brzucha. Niekiedy można też zaobserwować zmianę koloru i owrzodzenia skóry w okolicy pępka.

Sprawdź też: Przepuklina pooperacyjna – przyczyny, objawy i leczenie

Zabieg usunięcia przepukliny pępkowej – wskazania

Przepuklina u niemowląt najczęściej znika samoistnie, dlatego pediatra zaleca baczną obserwację. Jeśli jednak zmiana nie wchłonie się do 3. roku życia albo się powiększy, lekarz prawdopodobnie skieruje malucha na operację. W ten sposób można zapobiec uwięźnięciu przepukliny i poprawić wygląd pępka.

Przepuklina pępkowa u osoby dorosłej nie ustępuje samoistnie. Nie wolno jej bagatelizować, ponieważ może prowadzić do infekcji, niedrożności przewodu pokarmowego uszkodzenia uwypuklonej struktury. Jeśli przepuklina jest niewielkich rozmiarów i nie powoduje żadnych dolegliwości, wystarczą regularne wizyty kontrolne. Lekarz decyduje o konieczności leczenia operacyjnego przepukliny, gdy:

• charakterystyczny guzek lub wybrzuszenie się powiększa i wywołuje uciążliwe objawy;
• istnieje ryzyko uwięźnięcia przepukliny.

Kwalifikowanie do zabiegu

Podczas badania palpacyjnego lekarz jest w stanie wyczuć podskórny guzek, który jest dość twardy i napięty. Aby potwierdzić diagnozę, specjalista może skierować pacjenta na USG jamy brzusznej. Badanie pozwala ocenić wrota przepukliny, a także jej zawartość.

Przed operacją należy wykonać następujące badania:

• badania krwi (morfologia, grupa krwi, elektrolity, glukoza, układ krzepnięcia, kreatynina, przeciwciała anty-HCV i antygen Hbs);
• elektrokardiografia (EKG);
• w przypadku dużej przepukliny dodatkowo zlecona może zostać tomografia komputerowa.

Operacji przepukliny pępkowej nie przeprowadza się w przypadku stanu zapalnego tkanki podskórnej lub skóry. Jeśli pacjent cierpi na nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, zaburzenia elektrolitowe lub niedokrwistość, przeprowadza się z nim szczegółowy wywiad. Podobnie postępuje się, gdy chory przyjmuje leki przeciwzakrzepowe. To lekarz decyduje, czy stan zdrowia pacjenta umożliwia bezpieczne wykonanie operacji.

Przygotowanie do zabiegu

Przed zabiegiem, zgodnie z zaleceniami lekarza należy odstawić leki przeciwzakrzepowe, aby nie doprowadziły do krwotoku. Pacjent powinien zgłosić się na czczo do szpitala, co oznacza, że na 6 godzin przed operacją nie może pić i jeść. Rekonwalescencja trwa 2–3 tygodnie – w tym czasie należy powstrzymać się od podnoszenia ciężkich przedmiotów oraz intensywnych treningów.

Przeczytaj także: Przepuklina kresy białej – objawy, przyczyny i sposoby leczenia

Jak wygląda zabieg przepukliny pępkowej?

Zabieg może być przeprowadzony klasycznie lub laparoskopowo. Wykonuje się go w znieczuleniu ogólnym, dzięki czemu pacjent nie odczuwa bólu. Procedura trwa 40–60 minut, w zależności od metody zabiegowej i rozległości przepukliny. Coraz częściej stosuje się małoinwazyjną operację laparoskopową. Chirurg zwykle wykonuje niewielkie nacięcia, przez które wprowadza narzędzia chirurgiczne i wziernik z kamerą. Następnie odprowadza zawartość worka przepuklinowego do wnętrza jamy brzusznej i zamyka powłoki za pomocą szwów wchłanialnych.

Zazwyczaj operację przepukliny przeprowadza się sposobem Mayo. Chirurg wykonuje półkoliste cięcie wokół pępka, aby go uwolnić. Następnie oddziela worek przepuklinowy. Jeśli można go odprowadzić, nie trzeba go przecinać i chirurg zamyka powłoki brzuszne kilkoma szwami niewchłanialnymi.

W przypadku dużej przepukliny wykonuje się operację beznapięciową, podczas której lekarz odprowadza zawartość worka przepuklinowego do jamy brzusznej i zamyka ubytek w powięzi. Jeśli połączenie brzegów powięzi sprawia trudności lub zszywana tkanka jest słabej jakości, wszczepia się specjalną siatkę. Zapobiega ona przemieszczaniu się elementów jamy brzusznej na zewnątrz. Na koniec lekarz przyszywa pępek tak, żeby wyglądał naturalnie.

Sprawdź też: Leczenie przepukliny pępkowej – którą metodę wybrać?

Rekonwalescencja po operacji

Pobyt w szpitalu może trwać 1–3 dni po operacji. Przez miesiąc należy powstrzymać się od dźwigania i intensywnych treningów. Po upływie 4 tygodni wskazana jest rehabilitacja ruchowa, służąca wzmocnieniu mięśni brzucha. W pierwszych tygodniach pacjent powinien zachować ostrożność podczas wstawania i siadania. Oprócz tego zostanie on poinstruowany, jak stabilizować operowane miejsce podczas kaszlu i korzystania z toalety. Chirurg może również zalecić noszenie specjalnego pasa, który chroni gojące się tkanki.