Ropomocz (pyuria) – co oznacza i jak leczyć?

Czym dokładnie jest ropomocz i skąd bierze się ropa w moczu?

Ropomocz w terminologii medycznej określany jako pyuria - to obecność białych ciałek krwi i drobnoustrojów w moczu. Ropomocz może być stwierdzony podczas wykonywania badania ogólnego moczu, ale zwykle świadczy o nim już zmiana przejrzystości i zapachu moczu. Nie zawsze zmętnienie moczu oznacza pyurię. W sytuacji, kiedy w moczu stwierdza się obecność leukocytów, a nie występują w nim drobnoustroje, mamy do czynienia z jałowym ropomoczem spotykanym w przebiegu zapalenia wyrostka robaczkowego, atypowych zakażeń układu moczowego, a także w zapalenia jajników u kobiet, kamicy układu moczowego, czy chorób nowotworowych. Pyuria sama w sobie nie jest chorobą, a ważnym sygnałem alarmowym wysyłanym przez organizm, wskazującym na problem w obrębie układu moczowego. Z uwagi na bardzo różne przyczyny ropomoczu jego występowanie powinno się niezwłocznie skonsultować z lekarzem celem wykonania bardziej szczegółowej diagnostyki i zastosowania leczenia.

Ropomocz – objawy, które powinny zwrócić Twoją uwagę

Objawy ropomoczu różnią się między sobą w zależności od przyczyny wywołującej. Najczęściej obejmują:

• ból lub pieczenie podczas oddawania moczu,
• częste parcie na mocz,
• bóle w dole brzucha lub okolicy lędźwiowej,
• zmętnienie moczu,
• nieprzyjemny zapach moczu,
• gorączkę i dreszcze,
• złe samopoczucie,
• rozbicie i ogólne osłabienie.

Szczególnie niepokojącym objawem ropomoczu jest wydobywająca się ropa z cewki moczowej. Każdy z wyżej wymienionych objawów powinien być niezwłocznie skonsultowany z lekarzem. Zastosowanie odpowiedniej terapii przyniesie szybką ulgę i poprawę samopoczucia pacjenta.

Zobacz także: Objawy i diagnostyka chorób układu moczowego

Ropomocz – przyczyny. Co może wywoływać stan zapalny?

Ropomocz może być objawem wielu schorzeń toczących się w obrębie układu moczowego. Najczęściej jest to bakteryjne zakażenie układu moczowego. W przebiegu tego schorzenia tworzy się stan zapalny, a w miejscu zakażenia gromadzą się leukocyty, czyli białe ciałka krwi.

Inne, możliwe przyczyny występowania ropy w moczu to:

• odmiedniczkowe zapalenie nerek,
• zapalenie cewki moczowej,
• zapalenie pęcherza moczowego,
• zapalenie gruczołu krokowego u mężczyzn,
• zapalenie pochwy u kobiet,
• infekcje przenoszone drogą płciową,
• choroby nerek o podłożu autoimmunologicznym,
• uszkodzenia dróg moczowych w wyniku urazów mechanicznych.

Ropomocz może być również spowodowany rozwojem nowotworu układu moczowego, kamicy nerkowej, operacjami dróg moczowych, cewnikowaniem, a nawet przyjmowaniem niektórych leków takich jak glikokortykosteroidy.

Niekiedy ropomocz przebiega bez obecności bakterii w moczu. Taką sytuację określa się jako jałowy ropomocz. Obserwowany jest on w przypadku np. śródmiąższowego zapalenia nerek, gruźlicy układu moczowego, zakażenia układu moczowego wywołanego przez grzyby i wirusy.

Czy ropomocz jest niebezpieczny? Potencjalne zagrożenia

Ropomocz sam w sobie nie jest chorobą, lecz jej objawem. Jak już wiadomo, przyczyn obecności ropy w moczu jest wiele i niektóre z nich mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia. Osoba, która zlekceważy ten problem, może w przyszłości borykać się z nawracającymi zakażeniami układu moczowego, ropniem nerki i odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Ostatnie z wymienionych przypadłości może w skrajnych przypadkach prowadzić do niewydolności nerek i konieczności wykonywania dializ. Dodatkowo może dojść do rozprzestrzenienia się infekcji na cały organizm (urosepa).

Jeśli więc pojawią się jakiekolwiek objawy, mogące prowadzić do ropomoczu, należy pilnie zgłosić się do lekarza celem postawienia  diagnozy i zastosowania leczenia. Specjalista urolog zleci odpowiednie badania, co pozwoli na szybkie wykrycie ewentualnego zakażenia, dobór odpowiedniej terapii i zmniejszenie prawdopodobieństwa rozwoju poważnych powikłań zdrowotnych.

Diagnostyka ropomoczu – jakie badania pomogą znaleźć przyczynę?

Podstawowym badaniem w kierunku diagnostyki pyurii jest ogólne badanie moczu i posiew wraz z antybiogramem. Próbką wymaganą do tego oznaczenia jest mocz poranny pobrany ze środkowego strumienia do jednorazowego, jałowego pojemnika, który jest dostępny w każdej aptece. Bezpośrednio przed pobraniem materiału należy dokładnie umyć okolice krocza łagodnym środkiem do higieny intymnej. Zmniejszy to ryzyko zanieczyszczenia próbki mikroorganizmami, które występują fizjologicznie w tej okolicy. Pobrany materiał należy niezwłocznie dostarczyć do laboratorium. Niewłaściwie lub zbyt długo przechowywana próbka może być przyczyną uzyskania niewiarygodnego wyniku. W takiej sytuacji należy powtórzyć badanie.

 Celem zidentyfikowania szczepu bakterii, który jest odpowiedzialny za infekcję, niezbędne jest wykonanie posiewu moczu wraz z antybiogramem. Pozwala on stwierdzić, na jaki antybiotyk te mikroorganizmy są wrażliwe i tym samym zastosować skuteczne leczenie.

O rozwoju ropomoczu świadczy też stwierdzenie obecności leukocytów, białka oraz grzybów w moczu.

Do laboratoryjnych badań dodatkowych, które może zlecić lekarz  przy podejrzeniu ropomoczu należą m.in.:

• morfologia krwi,
• stężenie kreatyniny w surowicy,
• odczyn Biernackiego (OB),
• białko c-reaktywne (CRP),
• ocena wskaźnika filtracji kłębuszkowej (GFR).

W niektórych przypadkach konieczne może okazać się przeprowadzenie badań obrazowych, np. USG  w celu oceny układu moczowego pod kątem nieprawidłowości strukturalnych lub powikłań.

Ropomocz – leczenie

Leczenie ropomoczu jest ściśle uzależnione od przyczyny go wywołującej. W przypadku infekcji bakteryjnej najczęściej jest to antybiotykoterapia dobrana na podstawie wyniku posiewu moczu. W innych sytuacjach konieczne może być np. leczenie kamicy nerkowej czy chorób przenoszonych drogą płciową. Trzeba pamiętać o ścisłym dostosowaniu się do zaleceń lekarskich i przyjęciu całej kuracji nawet w przypadku wcześniejszego ustąpienia przykrych dolegliwości. Zbyt szybkie  zakończenie leczenia może prowadzić do nawrotu choroby.

Kluczowa w utrzymaniu dobrej kondycji układu moczowego i zapobieganiu rozwoju zakażeń jest właściwa higiena i nawodnienie organizmu. Regularne picie wody zwiększa częstotliwość oddawania moczu, a tym samym zmniejsza liczbę bakterii kolonizujących drogi moczowe. Dodatkowo należy unikać powstrzymywania oddawania moczu przez długie godziny, ponieważ sprzyja to rozwojowi bakterii w pęcherzu moczowym. Warto dbać o odpowiednią higienę okolic intymnych. Należy unikać stosowania zbyt agresywnych środków higienicznych, które mogą podrażniać delikatne okolice intymne i zwiększać ryzyko infekcji.

Zauważyłeś ropę w moczu? Nie zwlekaj z wizytą u lekarza

Ropomocz zawsze powinien być sygnałem alarmowym, skłaniającym do wizyty u lekarza. W pierwszej kolejności należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Przeprowadzi on wywiad kliniczny i na podstawie swoich podejrzeń zleci stosowne badania oraz dobierze leczenie , które w krótkim czasie przyniesie pacjentowi ulgę.

Niekiedy lekarz rodzinny może pacjenta skierować na konsultację do specjalisty urologa bądź ginekologa.