Pierwsza pomoc przy oparzeniach

20.12.2023

Oparzenie to uszkodzenie tkanek, które kojarzone jest przede wszystkim z nadmierną ekspozycją na słońce czy bezpośrednim kontaktem ze źródłem wysokiej temperatury. Jednak do oparzenia może też dojść w wyniku działania prądu elektrycznego lub substancji chemicznych.

Dłoń z bąblem spowodowanym oparzeniem

Spis treści

Pierwsza pomoc przy oparzeniach – usunięcie czynnika szkodliwego
Chłodzenie – ważny element pierwszej pomocy przy oparzeniach
Pierwsza pomoc w przypadkach oparzeń – dalsze postępowanie
Postępowanie w przypadku oparzenia – kiedy do lekarza?

Warto znać zasady udzielania pierwszej pomocy w różnych zagrażających zdrowiu i życiu sytuacjach. Jednym z takich przypadków jest oparzenie. Sprawdź, jak należy się wtedy zachować. Poznaj krok po kroku postępowanie z poszkodowanym, który doznał takiego urazu.

Pierwsza pomoc przy oparzeniach – usunięcie czynnika szkodliwego

Pierwszym krokiem w przypadku oparzenia termicznego jest ograniczenie działania źródła wysokiej temperatury na osobę poszkodowaną. Pamiętaj, by przed podjęciem jakichkolwiek działań zadbać o bezpieczeństwo własne i znajdujących się wokół osób. Równie istotne jest niezwłoczne powiadomienie właściwych służb, w tym pomocy medycznej- zadzwoń pod numer 112 lub 999 albo poproś o taki telefon kogoś z towarzyszących Ci osób.

W przypadku lekkich oparzeń termiczych pierwsza pomoc obejmuje założenie jałowego opatrunku i zabezpieczenie go bandażem. W poważniejszym przypadkach, np. gdy na poszkodowanym pali się odzież, rekomendowane jest wykorzystanie koca gaśniczego, który powinna zawierać apteczka samochodowa. Jeśli nie masz specjalnego koca gaśniczego, możesz wykorzystać zwykły koc, narzutę, kurtkę – duży materiał zdusi ogień. Poszkodowanego powinno się położyć, ponieważ energiczne ruchy tylko wzniecają ogień.

Na osobę poszkodowaną nie powinno się używać gaśnic - substancje chemiczne mogą dodatkowo zwiększyć obrażenia. .

Przy oparzeniach słonecznych wskazane jest znalezienie dla poszkodowanej osoby schronienia, w którym ekspozycja na nie będzie ograniczona.

W przypadku oparzeń chemicznych i elektrycznych postępowanie wygląda podobnie – należy uwolnić poszkodowanego spod działania szkodliwego czynnika. Pamiętaj, żeby zachować szczególną ostrożność w kontakcie z substancjami chemicznymi – korzystaj ze środków ochrony typu rękawiczki, folia itp. Jeśli do skażenia doszło wewnątrz pomieszczenia, należy wyłączyć wentylację i klimatyzację oraz opuścić miejsce skażone.

Przy oparzeniach elektrycznych z kolei można odciągnąć poszkodowanego od źródła prądu dopiero po odcięciu zasilania. Zaprzestanie działania czynnika, który wywołał oparzenia, jest kluczowe w ograniczeniu narastania uszkodzenia tkanek.

Chłodzenie – ważny element pierwszej pomocy przy oparzeniach

Kolejnym krokiem w postępowaniu z osobą poszkodowaną jest chłodzenie oparzonej powierzchni. W tym celu należy umieścić oparzone miejsce pod strumieniem bieżącej wody. Chłodzenie sprzyja zmniejszeniu ostatecznej głębokości oparzenia, przynosi ulgę w bólu, zmniejsza obrzęk i zapewnia szybsze gojenie rany. Schładzanie oparzenia powinno trwać około 20 minut. Za minimum uznaje się 10 minut. W przypadku oparzenia chemicznego zalecany jest dłuższy czas – dzięki temu będziesz mieć pewność, że szkodliwa substancja została całkowicie wypłukana.

Pamiętaj, by woda do schładzania oparzenia miała odpowiednią temperaturę. Efektywne wychładzanie zapewnia woda mająca od 8°C do 16°C. Cieplejsza ciecz nie zapewni odpowiedniego chłodzenia. Użycie lodu lub bardzo zimnej wody wiąże się natomiast z ryzykiem dodatkowego uszkodzenia, za co odpowiada skurcz naczyń krwionośnych. Poza tym może dojść do hipotermii, czyli wychłodzenia organizmu.

Jeśli doszło do poparzenia jamy ustnej i dróg oddechowych, a osoba poszkodowana jest przytomna, powinno się jej podać do ssania lód lub zimną wodę do płukania jamy ustnej. W ten sposób zmniejsza się obrzęk.

Pierwsza pomoc w przypadkach oparzeń – dalsze postępowanie

Po usunięciu przyczyny oparzenia i chłodzeniu oparzonego miejsca należy:

  1. Z okolic miejsca oparzenia należy delikatnie zdjąć ubranie. Najlepiej rozciąć je nożyczkami lub rozerwać, aby ograniczyć poszkodowanemu nieprzyjemnych doznań. Jeśli ubranie przylega bezpośrednio do oparzonego miejsca nie należy go usuwać!
  2. Następnie zdejmij z jego ciała wszystko, co mogłoby wywierać ucisk na miejsce oparzenia – np. zegarek, bransoletka, pierścionek, łańcuszek, okulary, pasek.
  3. Oparzone miejsce zabezpiecz przed zakażeniem. W tym celu nałóż na nie jałowy opatrunek. Jeśli oparzenia zajmują sporą część ciała, osłon je dużą wyjałowioną gazą. Jeśli jej nie masz, użyj mokrego prześcieradła lub czystego płótna. W ten sposób nie tylko zabezpieczysz ranę, lecz także ograniczysz jej ocieplenie i parowanie, złagodzisz ból oraz ograniczysz ryzyko zakażenia. Możesz również wykorzystać specjalne żelowe opatrunki, dostępne w aptece.
  4. Jeśli dojdzie do ustania czynności życiowych, konieczne jest podjęcie działań reanimacyjnych. Kontynuuj je do przyjazdu służb ratunkowych.

Postępowanie w przypadku oparzenia – kiedy do lekarza?

Konsultacja dermatologa

Niemal każde oparzenie, zwłaszcza gdy dotyczy małego dziecka, powinno zostać skonsultowane z lekarzem. Z wizyty można zrezygnować tylko w przypadku oparzeń I stopnia, które zajmują niewielką część ciała (mniej niż 10%). Zaleca się stosowanie preparatów na oparzenia, codzienną zmianę opatrunku i przyjmowanie leków przeciwbólowych. Skonsultowane z lekarzem powinny zostać wszelkie przypadki budzące jakiekolwiek wątpliwości.

Wizyta u lekarza konieczna jest w przypadku:

  • oparzeń II i III stopnia;
  • oparzeń spowodowanych substancjami chemicznymi, prądem elektrycznym;
  • oparzeń dowolnego stopnia i powierzchni, które dotyczą jamy ustnej, dróg oddechowych, okolicy stawów, krocza, twarzy, oka, dłoni, stóp.

Dalsze postępowanie przy oparzeniu zależy od decyzji lekarza. W zależności od skali urazu wskazana może być konsultacja u dermatologa i chirurga.

Zobacz film: Oparzenia - jak udzielić pierwszej pomocy?

Źródła
  1. B. Kmieciak, D. Zawadzki, J. P. Sikora, Pierwsza pomoc w stanach zagrożenia życia i zdrowia, Medical Education, Warszawa 2021.
  2. Wytyczne resuscytacji 2021. Online: https://www.prc.krakow.pl/wytyczne_2021.html [dostęp: 18.11.2023].

Zobacz także

kobieta układająca dietę redukcyjną
DietetykaUroda i sportZdrowie na co dzień

Deficyt kaloryczny. Jak z głową redukować kalorie w diecie?

Podstawy odchudzania można by sprowadzić do „jedz mniej i więcej się ruszaj”, ale to nieco bardziej skomplikowane zagadnienie. Fundamentalnym pojęciem w tym procesie jest deficyt kaloryczny, czyli sytuacja, w której dostarczamy organizmowi mniej energii, niż wynosi jego dzienne zapotrzebowanie. Jednak deficyt kalorii to narzędzie, które trzeba stosować rozważnie, a jego siła tkwi nie w radykalizmie, lecz w umiarze i konsekwencji.

Deficyt kaloryczny – na czym polega? Jak go obliczyć? Co może się stać, jeśli będzie zbyt duży? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz poniżej.

chłopiec jedzący przy stole w ogrodzie
Zdrowie na co dzień

Zespół Pradera-Williego – rzadka choroba genetyczna

Zespół Pradera-Williego (ang. Prader-Willi Syndrome, PWS) to rzadko spotykany, uwarunkowany genetycznie zespół wad rozwojowych. Jednym z objawów choroby u dziecka jest stan zmniejszonego napięcia mięśniowego (hipotonia), wzmożony apetyt (hiperfagia) i opóźnione uczucie sytości. Prowadzi to do otyłości, która wywołana jest stałym odczuwaniem głodu. Większość przypadków tej choroby powstaje na skutek mutacji spontanicznej polegającej na utracie części materiału genetycznego pochodzącego z ojcowskiego chromosomu 15. Objawy zespołu Pradera-Williego zmieniają się wraz z wiekiem, a wczesne postawienie diagnozy jest ważne dla skutecznego leczenia, poprawy jakości życia i zapobiegania powikłaniom.

mały chłopiec w wózku
Zdrowie na co dzień

Zespół Klinefeltera – co to jest i jakie są jego objawy?

Zespół Klinefeltera (ang. Klinefelter Syndrome) to występująca u mężczyzn, rzadka choroba genetyczna. Jej istotą jest obecność co najmniej jednego dodatkowego chromosomu X, przy jednoczesnym występowaniu prawidłowych chromosomów XY. W wyniku tej nieprawidłowości większość mężczyzn ma problemy z płodnością. Występowanie tego schorzenia można stwierdzić już podczas ciąży wykonując badania prenatalne. Niestety, objawy zespołu Klinefeltera, takie jak kobieca sylwetka czy powiększenie gruczołów piersiowych, są niespecyficzne i zauważalne dopiero w okresie dojrzewania, co opóźnia rozpoznanie choroby. Wczesne postawienie diagnozy jest jednak ważne dla poprawy komfortu życia.

Wszystkie artykuły i poradniki