Ropień odbytu – przyczyny, objawy, sposoby leczenia

Ropień odbytu inaczej nazywany jest ropniem okołoodbytniczym. To zgromadzenie ropy stanowi źródło dużego dyskomfortu, ale i wiąże się z ryzykiem powstania przetoki odbytu , a nawet sepsy. Poznaj czynniki predysponujące do powstania ropnia odbytu. Sprawdź, w jaki sposób leczona jest ta przypadłość.

Co to jest ropień odbytu?

Ropień odbytu opisać można jako zgromadzenie/zbiornik ropy w okolicy okołoodbytniczej. W zależności od umiejscowienia tej zmiany specjaliści wyróżnili takie postacie ropnia odbytu, jak:

• ropień podskórny/podśluzówkowy,
• ropień międzyzwieraczowy,
• ropień kulszowo-odbytniczy,
• ropień miedniczo-odbytniczy.

Ropień przy odbycie – przyczyny powstawania

W większości przypadków powstanie ropnia odbytu wiąże się z infekcją toczącą się w kryptach odbytowych. To kilkumilimetrowe zagłębienia w kanale odbytu, do których uchodzą gruczoły odbytowe. Powstanie ropnia często jest związane ze stanem zapalnym toczącym się w obrębie gruczołów przyodbytowych. Jest ostrą manifestacją tej nieprawidłowości.

Czynnikami predysponującymi do powstania ropnia odbytu są biegunki, zaparcia, choroby zapalne jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy choroba Leśniowskiego-Crohna), choroby infekcyjne w obrębie miednicy, jak zapalenie narządu rodnego, wyrostka robaczkowego, uchyłków.

Ropień okołoodbytniczy jest częściej rozpoznawany wśród osób z obniżoną odpornością w przebiegu zakażenia HIV, immunosupresji, chemio- czy radioterapii. Powstaniu ropnia odbytu sprzyjają urazy i obecność ciała obcego w tej okolicy. Brak jest dokładnych danych dotyczących występowania ropni odbytu.

Objawy ropnia odbytu

Objawami towarzyszącymi ropniowi odbytu są zwłaszcza:

• ostry ból w okolicy odbytu, który nasila się podczas defekacji,
• wyczuwalne zgrubienie w okolicy odbytu,
• pieczenie, świąd okolicy odbytu,
• zaczerwienienie i ucieplenie skóry wokół odbytu,
• podwyższona temperatura ciała,
• uczucie parcia w odbycie.

W ropniu odbytu chorzy mogą zgłaszać zaburzenia oddawania moczu, takie jak: zatrzymanie oddawania moczu, częstomocz, bolesne oddawanie moczu. Są one spowodowane przejściem zakażenia na cewkę moczową.

Należy wspomnieć, że ropień odbytu w około 40% przypadków staje się podłożem do powstania przetoki odbytu (nieprawidłowego połączenia kanału odbytu ze skórą), ropowicy miednicy mniejszej, zespołu Fourniera (zapalenie moszny), zaburzenia mechanizmu kontroli oddawania gazów i stolca. Niepodjęcie jego leczenia lub niedostateczne opróżnienie ropnia wiąże się z ryzykiem sepsy. To ogólnoustrojowa, nieprawidłowa reakcja organizmu na zakażenie, która prowadzi do niewydolności organizmu i jest stanem zagrożenia życia.

Przy okazji sprawdź, jak powinna wyglądać pomoc w nagłych przypadkach.

Ropień odbytu – jaki lekarz?

Rozpoznaniem i leczeniem ropnia odbytu zajmuje się proktolog. To specjalista z zakresu schorzeń odbytnicy, kanału odbytu i odbytu. W placówkach Grupy LUX MED możesz zapisać się na konsultację do doświadczonych proktologów.

Na czym polega rozpoznanie ropnia odbytu?

Diagnostyka ropnia odbytu w pierwszej kolejności opiera się na badaniu podmiotowym – szczegółowym wywiadzie z pacjentem – i badaniu przedmiotowym – proktologicznym, czyli ocenie okolicy odbytu w badaniu per rectum, czyli na palpacyjnym badaniu przez odbyt. W przypadku trudności z wyczuciem ropnia w badaniu przedmiotowym lekarz może poprosić pacjenta o położenie się na lewym boku w tzw. pozycji Simsa, co pozwala na wyczucie ropni położonych nawet wysoko w odbytnicy.

Następnie przeprowadzane są badania obrazowe, które dostarczą szczegółowych informacji o stanie pacjenta. Wykonywana jest endosonografia odbytowa/rektalna. To inne określenie dla ultrasonografii przezodbytniczej, czyli szybkiego, prostego, taniego, powtarzalnego i dobrze tolerowanego przez chorych badania. W przypadku wątpliwości diagnostycznych lekarz może zlecić wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.

Dowiedz się, co zawiera pakiet zdrowia dla mężczyzn, i postaw na dokładny przegląd zdrowia.

Leczenie ropnia odbytu

Konieczne jest leczenie ropnia odbytu. Większość pacjentów powinna być przyjęta do szpitala i operowana w warunkach bloku operacyjnego w znieczuleniu (przewodowym lub ogólnym). Ambulatoryjnie w miejscowym znieczuleniu leczone mogą być podskórne, płytkie ropnie odbytu. Leczenie ropnia odbytu polega na otwarciu zmiany z szerokim, najlepiej owalnym, wycięciem brzegów, a następnie drenażu jego zawartości. Rana powinna zagoić się wtórnie, bez zamknięcia szwami, ponieważ może to sprzyjać ropniom wtórnym. Ewentualnie lekarz pozostawia na kilka, kilkanaście dni w jamie ropnia dren celem utrzymania stałego drenażu treści ropnej.

Większość pacjentów po nacięciu ropnia nie wymaga podania antybiotyku. Jednak ewakuowana ze zmiany ropa powinna zostać pobrana do badania bakteriologicznego. W razie rozwoju zakażenia lub powikłań septycznych wskazane jest szybkie podanie antybiotyku. Preparat wybierany jest zgodnego z posiewem, co zapewnia wysoką skuteczność leczenia.

Ważne, aby pacjenci stosowali się do zaleceń lekarskich odnośnie do dbania o ranę: zmiana opatrunku 1–2 razy dziennie, płukanie rany roztworem soli fizjologicznej, bieżącą wodą z mydłem, miejscowe stosowanie roztworów antyseptycznych i zapobieganie zbyt szybkiemu zamknięciu rany.

Leczenie chirurgiczne może być wspomagane domowymi rozwiązaniami, wśród których wymieniane są zwłaszcza:

• nasiadówki – zanurzenie okolicy okołoodbytowej w pozycji siedzącej w płynach dezynfekujących,
• odpowiednio zbilansowana dieta, bogatobłonnikowa, która zapewni prawidłowe wypróżnianie,
• dbałość o higienę osobistą.