Łupież biały – jak go rozpoznać i skutecznie leczyć?

Co to jest i jak wygląda łupież biały? Objawy

Łupież biały na skórze objawia się jako okrągłe lub owalne, jasne plamy na skórze, które na powierzchni są suche, najczęściej lekko złuszczające się i szorstkie. Plamy te mają zazwyczaj niewyraźne granice i średnicę od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Zmiany stają się szczególnie widoczne po ekspozycji na słońce – zdrowa skóra się opala, a odbarwione miejsca szybko się zaczerwieniają, a następnie złuszczają.

Typowe lokalizacje zmian to:

• twarz (zwłaszcza policzki, czoło i podbródek),
• kończyny górne, głównie ramiona,
• szyja,
• górna część tułowia.

Zmiany zazwyczaj nie powodują dolegliwości bólowych, ale mogą towarzyszyć im uczucie suchości lub łagodny świąd.

Łupież biały a bielactwo

Choć w wielu przypadkach łupież biały może przypominać bielactwo, są to dwie zupełnie różne jednostki chorobowe.

• Bielactwo to choroba autoimmunologiczna, w której dochodzi do trwałego zaniku melanocytów – komórek odpowiedzialnych za produkcję melaniny. Skutkiem są ostro odgraniczone, mlecznobiałe plamy, zwykle symetryczne, które nie mają skłonności do złuszczania.
• Łupież biały – to efekt częściowej utraty pigmentu z powodu przejściowego zaburzenia funkcji melanocytów, często w przebiegu przewlekłego, łagodnego stanu zapalnego skóry i jej przesuszenia. Granice plam są mniej wyraźne, a zmiany mają skłonność do łagodnego złuszczania. Łupież biały występuje częściej u dzieci niż u dorosłych.

Ostateczną diagnozę powinien postawić dermatolog, szczególnie w przypadku rozległych, nietypowych lub uporczywych zmian.

Konsultacja dermatologa

Dowiedz się więcej

Przyczyny łupieżu białego. Co sprzyja jego powstawaniu?

Etiologia łupieżu białego nie jest do końca poznana, ale istnieje szereg czynników predysponujących do jego wystąpienia:

• suchość skóry – szczególnie w przebiegu atopowego zapalenia skóry (AZS),
• łagodny, przewlekły stan zapalny naskórka, prowadzący do dysfunkcji melanocytów,
• ekspozycja na słońce, która powoduje kontrast między zdrową skórą a zmianami,
• czynniki środowiskowe – wiatr, zimno, chlorowana woda mogą zaostrzać problem,
• predyspozycje genetyczne – częściej występuje u dzieci z wywiadem rodzinnym chorób atopowych.

Kogo najczęściej dotyka problem?

Łupież biały u dziecka występuje najczęściej w wieku przedszkolnym i szkolnym, ale jest również stwierdzany dość często u starszej młodzieży i młodych dorosłych. Może również pojawiać się u dorosłych, ale w tej grupie występuje wyraźnie rzadziej. Częstość występowania jest większa u osób z suchą skórą lub tendencją do AZS.

Łupież biały – leczenie domowe i specjalistyczne

Leczenie łupieżu białego opiera się głównie na pielęgnacji i łagodzeniu objawów, ponieważ zmiany mają charakter samoograniczający się.

Domowa pielęgnacja polega na:

• nawilżaniu skóry – regularne stosowanie emolientów i kremów nawilżających, zwłaszcza po kąpieli,
• ochronie przeciwsłonecznej – stosowanie kremów z filtrem UV (minimum SPF 30) na zmienione miejsca, by zapobiec kontrastowi po opaleniu,
• delikatnej higienie – unikanie agresywnych kosmetyków, detergentów i mydeł, które mogą dodatkowo przesuszać skórę.

W przypadkach bardziej zaawansowanych, uporczywych lub objawowych, lekarz dermatolog może zalecić:

• miejscowe kortykosteroidy o słabym działaniu (np. hydrokortyzon) – w krótkim okresie, by ograniczyć nasilony stan zapalny stan zapalny,
• inhibitory kalcyneuryny (np. takrolimus, pimekrolimus) – skuteczne i bezpieczne przy długotrwałym stosowaniu, szczególnie na twarzy i wrażliwych obszarach skóry,
• miejscowe leki z kwasem salicylowym – maści na łupież biały zawierają najczęściej również substancje przeciwgrzybicze, związki cynku, selenu czy pochodne imidazolowe.

Czy łupież biały można wyleczyć?

Łupież biały zwykle ustępuje samoistnie – plamy zanikają w ciągu kilku miesięcy do maksymalnie kilku lat. Leczenie ma na celu przyspieszenie regeneracji skóry, zmniejszenie dyskomfortu i poprawę estetyki.

Zmiany nie pozostawiają blizn, choć u niektórych pacjentów mogą nawracać. Dobrze dobrana pielęgnacja skóry i profilaktyka mogą skutecznie ograniczyć częstość występowania nawrotów.

W razie wystąpienia objawów dobrze poradzić się swojego lekarza pierwszego kontaktu lub dermatologa odnośnie potwierdzenia rozpoznania oraz rozpoczęcia leczenia. Należy pamiętać, że inne choroby skóry mogą dawać podobne objawy, a wymagają innego postępowania, dlatego w razie wystąpienia niepokojących objawów należy zgłosić się do lekarza.

Podsumowanie

Łupież biały to łagodna dermatoza, która choć niegroźna, może budzić niepokój. Kluczem do skutecznego postępowania jest prawidłowe rozpoznanie i świadoma pielęgnacja skóry. W razie wątpliwości – konsultacja z dermatologiem jest zawsze właściwym krokiem.