Czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna? Jak ją rozpoznać i leczyć?

Wysoką jakość treści zapewnia LUX MED.

GLX bez bupa DIGITAL-RGB.jpg
19.12.2024

Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekłe schorzenie zapalne, dotyczące przewodu pokarmowego. Może występować w różnych jego częściach: od jamy ustnej po odbyt, przez co jest trudna do zdiagnozowania i leczenia. Sprawdź, jakie są przyczyny i objawy tej choroby oraz najczęściej stosowane metody jej leczenia.

Choroba Leśniowskiego.jpg

Spis treści

Czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna?
Jak rozpoznać chorobę Leśniowskiego-Crohna?
Na czym polega leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna?
Dieta w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna?

Choroba Leśniowskiego-Crohna to jedna z form nieswoistych zapaleń jelit, charakteryzująca się stanem zapalnym, który może dotyczyć różnych odcinków przewodu pokarmowego. Jest to choroba przewlekła, a to oznacza, że Pacjenci mogą doświadczać okresów zaostrzeń i remisji, czyli znacznego zmniejszenia lub zaniku dolegliwości.

Dokładne przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna nie są w pełni znane, jednak jej rozwojowi sprzyjają na pewno czynniki genetyczne (czyli obecność innych przypadków choroby w rodzinie), zmiany w składzie mikroflory jelitowej oraz nawyki, takie jak palenie papierosów czy zła dieta.

Przeczytaj także: Czym jest zespół jelita drażliwego (IBS)?

Jak rozpoznać chorobę Leśniowskiego-Crohna?

Ponieważ choroba Leśniowskiego-Crohna może dotyczyć różnych odcinków układu pokarmowego – od jamy ustnej po odbyt – jej objawy są zróżnicowane. Najczęściej występują bóle brzucha (zwykle w prawej dolnej części), biegunki (wodniste, a nawet krwiste), a także objawy krwawienia z przewodu pokarmowego . U wielu pacjentów pojawiają się objawy ogólne, takie jak osłabienie, gorączka oraz utrata masy ciała, wynikająca m.in. z problemów ze wchłanianiem składników odżywczych z pokarmu. Choroba ta może też prowadzić do powikłań – przetok, zwężeń jelit czy ropni – co dodatkowo komplikuje sytuację Pacjentów.

Lekarze gastrolodzy rozpoznają chorobę Leśniowskiego-Crohna na podstawie szczegółowych badań. W tym przypadku diagnostyka to wieloetapowy proces, który obejmuje m.in.: badania krwi, badanie kału, kolonoskopię, badanie histopatologiczne materiału pobranego podczas kolonoskopii, badania obrazowe.

Na czym polega leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna?

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna to wielokierunkowe działania, które planuje się w zależności od nasilenia objawów oraz lokalizacji zmian zapalnych. Osoby, które zmagają się z tym przewlekłym schorzeniem, powinny pozostawać pod stałą opieką gastroenterologa, który monitoruje stan zdrowia i na bieżąco ustala kierunek terapii.

Wśród najczęściej stosowanych metod terapeutycznych wymienia się:

  • leczenie farmakologiczne – z zastosowaniem leków przeciwzapalnych, immunosupresyjnych oraz biologicznych, które mają na celu kontrolowanie stanu zapalnego i łagodzenie objawów;
  • interwencje chirurgiczne – w niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie operacji, szczególnie w przypadku wystąpienia powikłań, takich jak zwężenia jelit czy przetoki.

Wsparciem dla terapii jest zdrowy styl życia, a więc wprowadzenie zdrowych nawyków żywieniowych oraz regularna aktywność fizyczna.

Dieta w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Odpowiednio zbilansowana dieta może pomóc w złagodzeniu dolegliwości oraz poprawić ogólny stan zdrowia Pacjenta zmagającego się z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Bez wprowadzenia pewnych ograniczeń żywieniowych leczenie farmakologiczne może nie przynieść spodziewanych efektów.

 Główne zasady żywienia osób chorych to:

  • zbilansowane posiłki – bogate we wszystkie składniki odżywcze, witaminy oraz minerały;
  • częste spożywanie małych porcji – spożywanie 5–6 małych posiłków dziennie może pomóc w lepszym wchłanianiu składników odżywczych oraz w zmniejszeniu obciążenia przewodu pokarmowego;
  • unikanie drażniących pokarmów – należy ograniczyć spożycie tłustych, ciężkostrawnych, smażonych potraw, a także produktów, które mogą powodować wzdęcia, takich jak kapusta czy rośliny strączkowe;
  • spożywanie potraw lekkostrawnych, takich jak chude mięsa, białe pieczywo, gotowane warzywa czy nabiał;
  • unikanie błonnika pokarmowego (zawartego w pełnoziarnistych produktach, warzywach i owocach), który może podrażniać przewód pokarmowy;
  • ograniczenie słodkich napojów – soki owocowe i napoje gazowane mogą zaostrzać objawy;
  • unikanie alkoholu i kofeiny, które mogą negatywnie wpływać na ogólny stan zdrowia.

Warto prowadzić dziennik żywieniowy, w którym notuje się spożywane posiłki oraz ich wpływ na samopoczucie. Taka praktyka pomaga w identyfikacji produktów wywołujących dolegliwości.

Źródła
  1. S. Philips i in., Choroby przewlekłe. Diagnoza i naturalne leczenie, Wydawnictwo Vital, Białystok 2022.
  2. K. Radwan, Odzyskaj kontrolę nad jelitami, Wydawnictwo MUZA S.A., Warszawa 2023.
  3. S. Leszczyński i in., Diagnostyka obrazowa – układ trawienny, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2021.
  4. W. Ramotowski, Anatomia i fizjologia człowieka, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2023.

Zobacz także

kobieta układająca dietę redukcyjną
DietetykaUroda i sportZdrowie na co dzień

Deficyt kaloryczny. Jak z głową redukować kalorie w diecie?

Podstawy odchudzania można by sprowadzić do „jedz mniej i więcej się ruszaj”, ale to nieco bardziej skomplikowane zagadnienie. Fundamentalnym pojęciem w tym procesie jest deficyt kaloryczny, czyli sytuacja, w której dostarczamy organizmowi mniej energii, niż wynosi jego dzienne zapotrzebowanie. Jednak deficyt kalorii to narzędzie, które trzeba stosować rozważnie, a jego siła tkwi nie w radykalizmie, lecz w umiarze i konsekwencji.

Deficyt kaloryczny – na czym polega? Jak go obliczyć? Co może się stać, jeśli będzie zbyt duży? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz poniżej.

chłopiec jedzący przy stole w ogrodzie
Zdrowie na co dzień

Zespół Pradera-Williego – rzadka choroba genetyczna

Zespół Pradera-Williego (ang. Prader-Willi Syndrome, PWS) to rzadko spotykany, uwarunkowany genetycznie zespół wad rozwojowych. Jednym z objawów choroby u dziecka jest stan zmniejszonego napięcia mięśniowego (hipotonia), wzmożony apetyt (hiperfagia) i opóźnione uczucie sytości. Prowadzi to do otyłości, która wywołana jest stałym odczuwaniem głodu. Większość przypadków tej choroby powstaje na skutek mutacji spontanicznej polegającej na utracie części materiału genetycznego pochodzącego z ojcowskiego chromosomu 15. Objawy zespołu Pradera-Williego zmieniają się wraz z wiekiem, a wczesne postawienie diagnozy jest ważne dla skutecznego leczenia, poprawy jakości życia i zapobiegania powikłaniom.

mały chłopiec w wózku
Zdrowie na co dzień

Zespół Klinefeltera – co to jest i jakie są jego objawy?

Zespół Klinefeltera (ang. Klinefelter Syndrome) to występująca u mężczyzn, rzadka choroba genetyczna. Jej istotą jest obecność co najmniej jednego dodatkowego chromosomu X, przy jednoczesnym występowaniu prawidłowych chromosomów XY. W wyniku tej nieprawidłowości większość mężczyzn ma problemy z płodnością. Występowanie tego schorzenia można stwierdzić już podczas ciąży wykonując badania prenatalne. Niestety, objawy zespołu Klinefeltera, takie jak kobieca sylwetka czy powiększenie gruczołów piersiowych, są niespecyficzne i zauważalne dopiero w okresie dojrzewania, co opóźnia rozpoznanie choroby. Wczesne postawienie diagnozy jest jednak ważne dla poprawy komfortu życia.

Wszystkie artykuły i poradniki