Co nam daje pozytywne myślenie i jak je osiągać?
Udostępnij na:
Pozytywne myślenie to świadome koncentrowanie się i umiejętność dostrzegania pozytywnych aspektów, potencjału oraz zasobów wszystkiego co nas otacza – ludzi, zdarzeń, czy sytuacji. Polega na podkreślaniu mocnych stron oraz walorów swoich, jak i innego człowieka.
Osoby myślące pozytywnie koncentrują się na tych elementach zdarzeń, ludzi, czy sytuacji, które mają pozytywny wydźwięk, a unikają zakłócających ten obraz elementów negatywnych. Tak wykreowana rzeczywistość ma na celu poprawę kondycji psychicznej człowieka.
Dzięki pozytywnemu myśleniu jednostka aktywnie reaguje na zmiany i rozwiązuje problemy, dąży do realizacji swoich marzeń i ma silną wiarę w swoje możliwości i umiejętności. Dodatkowo optymiści łagodniej reagują na nerwowe sytuacje, co pozwala im na bardziej efektywne rozwiązywanie zaistniałych problemów. Osoby o optymistycznym nastawieniu cieszą się lepszym zdrowiem, są bardziej lubiane i mają większe szanse na osiągnięcie sukcesu w każdej dziedzinie. Łatwiej utrzymują wysoką motywację wewnętrzną niezależnie od porażek.
Na pozytywne myślenie składają się dwie główne umiejętności takie jak:
- wiara w pozytywny skutek działania oraz
- zdolność do przetwarzania negatywnych zdarzeń i przeżywania ich jako służące rozwojowi i zmianie na lepsze.
Czyli, żeby osiągnąć poprawę samopoczucia i lepszą skuteczność naszych działań, musimy w coś mocno wierzyć, a po drugie przekształcać negatywne zdarzenia w coś pozytywnego, konstruktywnego. Im więcej posiadamy pozytywnych informacji o sobie, tym większe jest poczucie własnej siły, wartości oraz wiara w dobry rezultat naszego działania. Im więcej dobrych informacji mamy na temat świata oraz innych, tym częściej efekty działań są pozytywne.
Wyciąganie pozytywów ze wszystkiego co przeżywamy i doświadczamy wymaga dużej uważności na to co dzieje się wokół nas, dlatego też warto zaznajomić się z pojęciem „mindfulness”. Praktyka uważności polega na kierowaniu własnej uwagi w sposób elastyczny i otwarty na to, co aktualnie znajduje się w jej polu, bez osądzania obserwowanych treści. Może być to dość frustrujący proces w związku z jego tymczasowym charakterem, ponieważ nasz umysł ma naturalne tendencje do ciągłego osądzania i analizowania. Uwaga łatwo ulega rozproszeniu, a nasze myśli samoistnie koncentrują się na ciągach przyczynowo-skutkowych.
Jak skutecznie praktykować uważność?
- Świadomy oddech. Za każdym razem kiedy czujesz silne rozproszenie, postaraj się skierować swoją uwagę na oddech. Weź świadomy wdech i wydech, pozwól sobie na takie świadome oddychanie, aby wrócić do tu i teraz.
- Skupienie uwagi na robieniu jednej rzeczy w danym momencie. Postaraj się zauważać wszystkie czynności, drobne ruchy jakie wykonujesz podczas konkretnego zadania, nie poszukuj dodatkowych bodźców, nie zajmuj się kilkoma rzeczami jednocześnie. Skup swoją pełną uwagę na konkretnej czynności którą wykonujesz.
- Zmieniaj nawyki. Postaraj się nie robić rzeczy automatycznie, tak samo. Wprowadź spontaniczność do swojego codziennego planu. Popadanie w rutynę sprawia, że nie zwracamy uwagi na wykonywane czynności.
- Poznaj swoje myśli i emocje. Uświadamiaj sobie odczuwane emocje, przemijające myśli, koncentruj się na tym co czujesz w danym momencie lub zatrzymaj na jakiejś myśli.
- Bądź. Pozwól sobie czerpać z tego, że jesteś, nie nastawiaj się na ciągłe działanie, zdobywanie celu.
Pewne siebie, uśmiechnięte i odprężone jednostki, to ludzie, którzy mają zazwyczaj poczucie życiowego szczęścia. Takie osoby nie są w konflikcie z samym sobą, są świadome swoich czynów, mocnych jak i słabych stron, nie przeraża ich podejmowanie ryzyka. Pozytywne nastawienie do rzeczywistości oznacza akceptację tego co nam się przytrafia i wyciągania wszystkiego co najlepsze z każdego życiowego wydarzenia.
Udostępnij na:
Zobacz także
Na czym polega syndrom Piotrusia Pana? Jak go rozpoznać?
Obecnie w mediach i literaturze popularnej dużo mówi się na temat pielęgnowania swojego wewnętrznego dziecka. Jest to cenna cecha pozwalająca zachować dziecięcą ciekawość. Problem pojawia się, kiedy wewnętrzne dziecko przejmuje kontrolę nad całym życiem. Kiedy dorosły człowiek nie chce lub nie jest zdolny do wzięcia odpowiedzialności za swoje działania, unika zobowiązań i nie umie nawiązać dojrzałych relacji, możemy podejrzewać, że cierpi na syndrom Piotrusia Pana. Dowiedz się więcej na ten temat!
Czym jest tokofobia? Jakie są jej objawy?
Tokofobia (toko, z greckiego poród, fobia – strach, lęk) to patologiczny strach przed porodem. Jest zaliczana do zaburzeń lękowych, ale wciąż brakuje konkretnych kryteriów diagnostycznych potrzebnych do zdefiniowania tego zjawiska. Patologiczny strach przed porodem opisywany był w literaturze już w 1897 roku przez Knauera. Jego pacjentka po trudnym porodzie zachorowała na depresję i przejawiała silny lęk związany z ciążą i porodem. W dalszych latach wielu badaczy pogłębiało badania nad tym zjawiskiem. Jak rozpoznać strach przed porodem? Jakie są objawy oraz przyczyny tokofobii? Jak leczyć lęk przed porodem? Na te i inne pytania postaram się odpowiedzieć w poniższym artykule.
Zaburzenia psychosomatyczne w ujęciu terapeutycznym – przegląd dostępnych technik, które wspierają leczenie
Zaburzenia psychosomatyczne stanowią kompleksowy obszar w dziedzinie zdrowia psychicznego, w którym objawy fizyczne są bezpośrednio związane z czynnikami psychicznymi. W terapii tych zaburzeń kluczową rolę odgrywają różnorodne techniki terapeutyczne, które wspierają proces leczenia i poprawiają jakość życia pacjentów. Dlatego z tej perspektywy warto jest również zwrócić uwagę nie tylko na same metody terapeutyczne, ale też na istotne z punktu widzenia psychoterapii problemy mogące wynikać z przebiegu choroby psychosomatycznej. Dowiedz się więcej na ten temat.
